Прысутнасць

На момант я спыняюся і разважаю пра жыватворчую прысутнасць Бога
Думаю, як рэчаіснасць навокал,
паветра, усё маё цела
іскрыць прысутнасцю Бога.

Свабода

Буду прасіць Божай дапамогі, каб
быць свабодным ад прадузятасці,
быць адкрытым на Бога падчас малітвы, і
больш пазнаваць, любіць і служыць Яму.

Усведамленне

Нябесны Ойча, дзякуй Табе, што Твая любоў ніколі не мінае і што Твая міласэрнасць аднаўляецца з пачаткам кожнага новага дня. Няхай жа я заўсёды звяртаюся да Цябе са сваімі патрэбамі, з любоўю і даверам.

Божае слова

¹⁷Калі Езус выходзіў у дарогу, падбег да Яго адзін чалавек, упаў перад Ім на калені і спытаўся ў Яго: «Настаўнік добры, што мне рабіць, каб унаследаваць жыццё вечнае?» ¹⁸Езус сказаў яму: «Чаму называеш Мяне добрым? Ніхто не ёсць добрым, толькі адзін Бог. ¹⁹Ведаеш запаведзі: не забівай, не чужалож, не крадзі, не сведчы фальшыва, не ашуквай, шануй бацьку свайго і маці». ²⁰А той адказаў Яму: «Настаўнік, усё гэта я захоўваў з юнацтва майго». ²¹Езус паглядзеў на яго з любоўю і сказаў: «Табе не хапае аднаго: ідзі, прадай усё, што маеш, і раздай убогім, і будзеш мець скарб у небе. Потым прыходзь і ідзі за Мною». ²²Але ён засмуціўся ад гэтых слоў і адышоў маркотны, бо меў вялікую маёмасць.

²³Езус паглядзеў навокал і сказаў сваім вучням: «Як цяжка тым, хто мае багацце, увайсці ў Валадарства Божае». ²⁴Вучні дзівіліся з Ягоных слоў. Але Езус зноў сказаў ім у адказ: «Дзеці, як цяжка ўвайсці ў Валадарства Божае. ²⁵Лягчэй вярблюду прайсці праз ігольнае вушка, чым багатаму ўвайсці ў Валадарства Божае». ²⁶А яны яшчэ больш здзіўляліся і казалі адзін аднаму: «Хто ж можа збавіцца?» ²⁷Езус, зірнуўшы на іх, сказаў: «У людзей гэта немагчыма, але не ў Бога; бо ў Бога ўсё магчыма».

²⁸І пачаў Пётр казаць Яму: «Вось мы пакінулі ўсё і пайшлі за Табою». ²⁹Езус адказаў: «Сапраўды кажу вам, няма нікога, хто б пакінуў дом свой, ці братоў, ці сясцёр, ці маці, ці бацьку, ці дзяцей, ці поле дзеля Мяне і дзеля Евангелля, ³⁰і не атрымаў бы ў сто разоў больш цяпер, у гэты час, дамоў, братоў, сясцёр, маці, дзяцей і палёў сярод пераследу, а ў будучым веку — жыццё вечнае.

Разважанне да Божага слова

Чалавек, які меў вялікую маёмасць, адчуў смутак ад свайго багацця. Нейкім чынам заклік Пана аддаць і падзяліцца прагучаў для яго пагрозліва і небяспечна. Езус ведае, як маёмасць, багацце і камфорт могуць звязваць нас па руках і нагах. Ён ведае, што Яго спачуванне кампенсуе многія чалавечыя слабасці. Мы ахвяруем Пану ў малітве сябе, якія мы ёсць, і ўсё, што маем, з просьбай дапамагчы мудра выкарыстоўваць тое, што ў нас ёсць, і жыць спакойна без таго, чым мы хацелі б валодаць, але не можам.

Нашая роля ў жыцці – сеяць насенне, а не засяроджвацца на зборы ўраджаю. Насенне, дадзенае нам, – гэта слова Божае, якое служыць для запанавання Валадарства справядлівасці, любові і міру. Мы павінны зрабіць свой унёсак, хоць ён можа здацца невялікім. І варта з чагосьці пачаць, магчыма, з невялікай ініцыятывы.

Размова

“Няма цяпер ніякага асуджэння тым, хто ў Хрысце Езусе” (Рым 8:1). Я звяртаюся да Таго, Хто любіць мяне і ведае мяне лепш, чым я магу любіць ці ведаць сябе. Прашу Яго аб тым, што мне цяпер патрэбна.

Заканчэнне

Хвала Айцу і Сыну, і Духу Святому.
як было спрадвеку,
цяпер і заўсёды,
і навекі вечныя. Амэн.

Амэн