Прысутнасць

Пане, пакуль я тут,
напоўні маё сэрца і ўсю маю істоту
цудам Тваёй прысутнасці.

Свабода

Мне трэба суцішыцца, падняцца над шумам,
які перашкаджае, раздзяляе,
ізалюе.
Мне вельмі неабходна зноў слухаць Бога ў цішыні і спакоі.

Усведамленне

Як я сябе адчуваю? У добрым настроі? Або прыгнечаным?
Магчыма, мне цяпер добра быць тут.
Аднак, можа быць і так, што ўваходжу ў гэты час малітвы расчараваным, заклапочаным або нават раззлаваным.
Прызнаю перад Панам, што са мной дзеецца на самой справе. Вось такога, сапраўднага, мяне любіць Пан.

Божае слова

¹Набліжаліся да Езуса ўсе мытнікі і грэшнікі, каб слухаць Яго. ²А фарысеі і кніжнікі наракалі, кажучы: «Ён прымае грэшнікаў і есць з імі».

³Тады Ён расказаў ім наступную прыпавесць, кажучы:

¹¹ І сказаў: «У аднаго чалавека было два сыны. ¹²Малодшы з іх сказаў бацьку: “Ойча, дай належную мне частку маёмасці”. І той падзяліў паміж імі маёмасць. ¹³Праз некалькі дзён малодшы сын забраў усё, ад’ехаў у далёкі край і там растраціў сваю маёмасць, жывучы распусна. ¹⁴А калі выдаў усё, настаў вялікі голад у тым краі, і ён апынуўся ў нястачы. ¹⁵Тады пайшоў і наняўся да аднаго жыхара гэтага краю, а той паслаў яго на свае палі пасвіць свіней. ¹⁶Ён жадаў напоўніць жывот свой стручкамі, што елі свінні, але ніхто не даваў яму. ¹⁷Апамятаўшыся, ён сказаў: “Колькі наймітаў у майго бацькі маюць удосталь хлеба, а я гіну тут з голаду. ¹⁸18 Устану і пайду да айца майго, і скажу яму: Ойча, я зграшыў супраць неба і перад табою. ¹⁹19 Я ўжо не варты называцца тваім сынам. Прымі мяне як аднаго з наймітаў тваіх”. ²⁰20 І ён ўстаў, і пайшоў да свайго бацькі. А калі быў яшчэ далёка, убачыў яго бацька ягоны і зжаліўся; і, пабегшы, кінуўся яму на шыю, і пацалаваў яго. ²¹А сын сказаў яму: “Ойча, зграшыў я супраць неба і перад табою. Я ўжо не варты называцца тваім сынам”.^{, 22}Бацька ж сказаў слугам сваім: “Прынясіце хутчэй найлепшую вопратку і апраніце яго, і надзеньце пярсцёнак на руку яго і сандалі на ногі. ²³Прывядзіце адкормленае цяля і зарэжце. Будзем есці і весяліцца, ²⁴бо гэты сын мой быў мёртвы і ажыў, прапаў і знайшоўся”. І пачалі весяліцца.

²⁵А яго старэйшы сын быў на полі. Калі, вяртаючыся, падышоў да дому, пачуў музыку і танцы. ²⁶Паклікаўшы аднаго са слугаў, спытаўся, што гэта такое. ²⁷Той адказаў яму: “Брат твой вярнуўся, і бацька твой зарэзаў адкормленае цяля, бо атрымаў яго назад здаровым”. ²⁸Ён жа разгневаўся і не хацеў уваходзіць. Тады выйшаў бацька ягоны і пачаў прасіць яго. ²⁹Але ён адказаў свайму бацьку: “Вось я столькі гадоў служу табе і ніколі не парушыў загаду твайго, але ты ніколі не даў мне нават казляняці, каб я павесяліўся з маімі сябрамі. ³⁰А калі вярнуўся гэты сын твой, які змарнаваў тваю маёмасць з распусніцамі, ты зарэзаў для яго адкормленае цяля”. ³¹Ён жа адказаў яму: “Дзіця, ты заўсёды са мною, і ўсё маё – тваё. ³²А цешыцца і весяліцца трэба было таму, што гэты брат твой быў мёртвы і ажыў, прапаў і знайшоўся”».

Разважанне да Божага слова

Маргіналы і грэшнікі знаходзілі ў Езусе нешта вельмі прывабнае і натоўпамі прыходзілі, каб паслухаць Яго. Яны адчувалі Яго любоў і спагаду да іх. Гэтая прыгожая гісторыя пра бацьку і яго свавольнага сына ўвасабляе тыя якасці Езуса. Езус прыйшоў, каб адкрыць нам Айца. Наш Бог – гэта Бог бясконцай любові і спачування. У час Вялікага посту, калі мы разважаем над уласнай свавольнасцю, станем на калені ля Яго ног і прызнаем, што маем патрэбу ў Яго міласэрнасці і дапамозе.

Старэйшы брат, захоўваючы ўсе правілы, зачыніў сваё сэрца на заклік быць спагадлівым і адпускаць правіны іншым. Ці ёсць ува мне ўнутраныя перашкоды і супраціў, каб пачуць гэты заклік і рэалізаваць яго?

Размова

Як Божае Слова ўзрушыла мяне?
Ці пакінула адчуванне сухасці?
Суцешыла мяне ці падштурхнула дзейнічаць па-новаму?
Я ўяўляю Езуса, які стаіць ці сядзіць побач са мной
Я дзялюся з Ім сваімі пачуццямі.

Заканчэнне

Дзякую, Пане, за дар часу, праведзенага ў Тваёй прысутнасці і за ўсе Твае натхненні.

Амэн