Прысутнасць

Пане, дапамажы мне шырока адчыніць Табе дзверы сэрца
на гэты час, калі я адкладаю ўбок турботы і справы.
Напоўні плынь маіх думак спакоем і любоўю.

Свабода

Буду прасіць Божай дапамогі, каб
быць свабодным ад прадузятасці,
быць адкрытым на Бога падчас малітвы, і
больш пазнаваць, любіць і служыць Яму.

Усведамленне

У гэты момант, Пане, я скіроўваю думкі да Цябе.
Я пакіну ў баку свае справы і клопаты.
Адпачну і аднаўлю сілы ў Тваёй прысутнасці.

Божае слова

¹Глядзіце, не чыніце справядлівасці вашай перад людзьмі, каб яны бачылі. Інакш не атрымаеце ўзнагароды ад Айца вашага, які ў нябёсах.

²Калі даеш міласціну, не трубі перад сабою, як робяць крывадушнікі ў сінагогах і на вуліцах, каб людзі хвалілі іх. Сапраўды кажу вам: яны атрымліваюць сваю ўзнагароду. ³Калі даеш міласціну, няхай не ведае твая левая рука, што робіць правіца твая, ⁴каб міласціна твая была патаемнай. А твой Айцец, які бачыць патаемнае, аддасць табе.^,

⁵І калі молішся, не будзь, як крывадушнікі. Бо яны любяць маліцца, стоячы ў сінагогах і на рагах вуліц, каб паказацца перад людзьмі. Сапраўды кажу вам: яны атрымліваюць сваю ўзнагароду. ⁶Ты, калі молішся, увайдзі ў пакой свой і, зачыніўшы дзверы, маліся да Айца твайго, які ў таемнасці. А твой Айцец, які бачыць патаемнае, аддасць табе.^,

¹⁶Калі посціце, не будзьце панурымі, як крывадушнікі. Бо яны закрываюць свае твары, каб людзі бачылі, што яны посцяць. Сапраўды кажу вам: яны атрымліваюць сваю ўзнагароду. ¹⁷Ты, калі посціш, намасці галаву сваю і абмый свой твар, ¹⁸каб паказаць, што посціш, не людзям, але Айцу твайму, які ў таемнасці. А твой Айцец, які бачыць патаемнае, аддасць табе.

Разважанне да Божага слова

Пан параўнаў фарысеяў з пабеленымі магіламі, бо яны маліліся і пасціліся, каб іншыя іх цанілі. Мы праслаўляем Бога і молімся, таму што гэта годна і справядліва, бо мы ўсім абавязаны Яму. Па праўдзе, гэта прывілей мець магчымасць сустрэцца і размаўляць з нашым Творцам; кожная малітва, у якую мы ўкладаем сэрца, атрымлівае сваю ўзнагароду.

Размова

Я пачынаю размаўляць з Езусам пра ўрывак са Святога Пісання, якім толькі што маліўся.
Што найбольш закранае мяне?
Магчыма, словы сябра, або нейкая гісторыя, якую я нядаўна пачуў, або нейкі вопыт,
павольна падымуцца на паверхню маёй свядомасці.
Калі так, то ці гэты ўспамін пралівае святло на тое, што кажа мне ўрывак са Святога Пісання?

Заканчэнне

Я дзякую Богу за магчымасць правесці сам-насам з Ім некалькі хвілін,
і цяпер іду далей з радасцю і надзеяй
служыць Яго народу.

Амэн