Прысутнасць

Перад тым, як пачаць малітву, паслухаю біццё сэрца,
рытм дыхання, плынь думак –
прыкметы няспыннага стваральнага дзеяння Бога ўва мне.
Затрымаюся на момант і адчую
гэтую Божую прысутнасць.

Свабода

Пане, дай мне ласку вызваліцца ад усяго лішняга. Не дазволь прагнасці злавіць мяне ў сваю пастку. Захавай маё сэрца і розум свабоднымі, каб любіць Цябе і служыць Табе.

Усведамленне

Дапамажы мне, Пане, лепш усведамляць Тваю прысутнасць.
Навучы мяне распазнаваць Тваю прысутнасць у іншых.
А сэрца напоўні ўдзячнасцю за выпадкі, калі Ты дзейнічаў праз іншых людзей, выяўляючы нязмерную любоў і клопат.

Божае слова

⁵У дні Ірада, караля юдэйскага, быў адзін святар, па імені Захарыя, з роду Абія. Ён меў жонку з дачок Аарона, а імя яе было Альжбета. ⁶Абое былі справядлівымі перад Богам, жывучы беззаганна паводле ўсіх запаведзяў і наказаў Пана. ⁷Але не мелі дзіцяці, бо Альжбета была бясплоднай; і абое былі ўжо ў старым узросце.

⁸Калі Захарыя ў парадку сваёй чаргі выконваў святарскае служэнне перад Богам, ⁹яму паводле святарскага звычаю выпаў лёс увайсці ў святыню Пана, каб прынесці ахвяру каджэння. ¹⁰Усё ж мноства народу малілася звонку падчас каджэння. ¹¹І з’явіўся яму анёл Пана, які стаяў з правага боку кадзільнага ахвярніка. ¹²Захарыя збянтэжыўся, калі ўбачыў анёла, і страх ахапіў яго. ¹³Анёл жа сказаў яму: «Не бойся, Захарыя, бо выслухана просьба твая, і жонка твая Альжбета народзіць табе сына, а ты назавеш яго імем Ян. ¹⁴Будзе табе радасць і весялосць, і шмат хто ўзрадуецца нараджэнню ягонаму. ¹⁵Бо ён будзе вялікі ў вачах Пана, не будзе піць ні віна, ні сіцэры і напоўніцца Духам Святым яшчэ ва ўлонні сваёй маці. ¹⁶Многіх з сыноў Ізраэля наверне да іхняга Пана Бога. ¹⁷І сам пойдзе перад Ім у духу і моцы Іллі, каб вярнуць сэрцы бацькоў да дзяцей, і непаслухмяных — да разважлівасці справядлівых, каб падрыхтаваць Пану народ дасканалы». ¹⁸Тады сказаў Захарыя анёлу: «Па чым я пазнаю гэта? Бо я стары і жонка мая ў старым узросце». ¹⁹Анёл сказаў яму ў адказ: «Я Габрыэль, стаю перад Богам, і пасланы гаварыць з табою, і абвясціць табе добрую навіну пра гэта. ²⁰І вось, ты будзеш маўчаць і не зможаш гаварыць да дня, калі гэта станецца, за тое, што не паверыў словам маім, якія збудуцца ў свой час».

²¹Народ жа чакаў Захарыю і дзівіўся, што ён затрымліваецца ў святыні. ²²А калі выйшаў, не мог гаварыць з імі; і яны пазналі, што ён бачыў з’яўленне ў святыні. А ён гаварыў з імі на мігах і заставаўся нямым. ²³Калі скончыліся дні служэння ягонага, ён вярнуўся ў свой дом.

²⁴І пасля гэтых дзён зачала Альжбета, жонка ягоная, і ўкрывалася пяць месяцаў, кажучы: ²⁵«Так учыніў мне Пан у тыя дні, калі глянуў на мяне, каб зняць з мяне ганьбу перад людзьмі».

Разважанне да Божага слова

Мы не пытаемся: ці ўсё гэта адбылося менавіта так, як апісана? Хутчэй, мы пытаемся: у чым значэнне гэтых падзей? Перадусім тут маем пачатак адказу на іншае пытанне: хто такі Езус Хрыстус? Тут рыхтуецца глеба для наступнай, больш важнай падзеі: Звеставання.

Сёння давайце сур'ёзна паразважаем над сваім пакліканнем. Падобна Яну, кожны з нас быў пакліканы быць папярэднікам Езуса, падрыхтаваць шлях для Яго ў жыццё іншых людзей, асабліва тых, хто яшчэ не меў досведу пазнання Бога. Як мы даём рады з гэтым заданнем?

Размова

Езу, Ты заўсёды сардэчна вітаў маленькіх дзяцей, калі хадзіў па гэтай зямлі.
Навучы мяне мець дзіцячы давер да Цябе,
памятаючы, што Ты ніколі не пакінеш мяне.

Заканчэнне

Напоўнены любячай прысутнасцю Бога,
Я прашу Яго благаславіць мяне і накіроўваць мае крокі
у спаўненні Яго волі і супрацоўніцтве з Яго ласкай у сваім штодзённым жыцці.

Амэн