У школе Евангелля

«Калі Езус праходзіў каля Галілейскага мора, Ён убачыў двух братоў: Сымона, якога называлі Пятром, і ягонага брата Андрэя, якія закідвалі сеткі ў мора, бо яны былі рыбакамі. І сказаў ім: «Ідзіце за Мной, і Я зраблю вас рыбакамі людзей». Яны ж адразу, пакінуўшы сеткі, пайшлі за Ім» (Мц 4:18-20).

Шлях “Духоўных практыкаванняў” св. Ігнацыя – гэта няспыннае падарожжа асабістай малітвы, што пераважна абапіраецца на разважанні біблійных падзей і праводзіць пілігрыма праз служэнне Езуса, Яго Муку, смерць і ўваскрасенне, нязменна запытваючы: як гэты ўрывак прамаўляе да мяне? Аб чым просіць? Да чаго заклікае?

У малітоўным вандраванні праз Святое Пісанне мы становімся вучнямі Настаўніка, ідучы следам за Ім, назіраючы за дзеяннямі. Мы вучымся ўцелаўляць Яго падыход і каштоўнасці ў сваім жыцці. Прабываючы з Ім, мы таксама даведваемся, што вучнёўства каштуе і можа выклікаць супраціў у той ці іншай форме, але поруч з Настаўнікам і з Ягоным Духам у сэрцы мы зможам пераадолець цемру. Малітоўнае разважанне евангельскіх сцэн і падзей з’яўляецца цудоўным спосабам злучыць сваё жыццё з прыкладам, які даў нам Езус.

Разважанне

Чытаючы прапанаваны на сёння фрагмент Евангелля, я прашу аб ласцы ўвайсці ў яго з дапамогай уяўлення, быццам бы прысутнічаць там.

Дзе я ў гэтай гісторыі? Што мяне найбольш кранае? Якім чынам адпавядае майму жыццю і абставінам?

Калі я адчуваю жаданне штосьці сказаць Езусу, чым дзялюся з Ім, аб чым пытаюся, што чую ў адказ?

Малітва дня

Прашу аб ласцы глыбокага і асабістага ўдзелу ў служэнні Езуса на зямлі, каб быць разам з Ім і навучыцца ад Яго, што значыць па-сапраўднаму жыць як тая асоба, якой Ты стварыў мяне. Няхай я верна застануся пры Ім падчас Мукі і смерці. Няхай маё сэрца і розум ўсё больш і больш прыпадабняюцца да розуму і сэрца Таго, за кім я іду.

Малітва навэнны

Пане, стаю ў Тваёй прысутнасці, прыведзены Святым Духам, натхнёны жыццём і навучаннем Твайго слугі Ігнацыя, і прыношу Табе сваю інтэнцыю ў гэты асаблівы час малітвы… (выказаць інтэнцыю). Па прыкладу святога Ігнацыя, я прагну больш Цябе пазнаць, каб мацней палюбіць і больш рашуча ісці за Табой. Паўтараючы яго словы, і ў моцы Твайго Духа, я асмельваюся казаць: “Вазьмі, Пане, і прымі ўсю маю свабоду, памяць, розум і ўсю маю волю – усё, што маю і чым валодаю. Ты мне ўсё гэта даў – Табе, Пане, вяртаю. Усё Тваё. Распараджайся гэтым паводле сваёй волі. Дай мне толькі любоў Тваю і ласку, і мне гэтага хопіць”.