Супакой

Прысвяці пару хвілін на пошук унутранай цішыні і засяроджанасці:

Калі ты адзін, сядзіш і можаш устаць, паспрабуем крыху парухацца… калі ты ў грамадскім месцы або на вуліцы, ледзь прыкметных рухаў або нават уяўлення пра рух будзе дастаткова… спачатку ўстань… выпрастай спіну і зрабі ўдых… працягвай нармальна дыхаць… Якая пастава цела ўвасабляе тое, як ты сёння сябе адчуваеш?… прымі гэтую позу… дазволь Богу паглядзець на цябе або быць з табой так, як Ён жадае… заставайся засяроджаным… які рух твайго цела Бог хоча, каб ты зрабіў?… выканай гэты рух… дазвольце Богу глядзець на цябе крыху даўжэй, пакуль ты рухаешся так, як табе зручна і натуральна… дазволь Богу любіць цябе ў гэтым руху… і вярніся на сваё крэсла…

Святое Пісанне

Ян 11:17-19, 38-44

Прыйшоўшы, Езус даведаўся, што Лазар ужо чатыры дні ў магіле. Бэтанія была блізка ад Ерузалема, каля пятнаццаці стадыяў. Многія з юдэяў прыйшлі да Марты і Марыі, каб суцешыць іх у смутку па браце.
Езус жа, ізноў глыбока ўзрушаны, ідзе да магілы. Была ж гэта пячора, і камень ляжаў на ёй. Сказаў Езус: «Адсуньце камень!» Сястра памерлага, Марта, кажа Яму: «Пане, ужо смярдзіць, бо чацвёрты дзень, як памёр!» Езус сказаў ёй: «Ці не казаў Я табе, што, калі будзеш верыць, убачыш славу Божую?» Тады адсунулі камень. А Езус узняў вочы ўгару і сказаў: «Ойча, дзякую Табе, што Ты пачуў Мяне. Я ведаў, што Ты заўсёды чуеш Мяне. Але сказаў дзеля натоўпу, які стаіць вакол, каб паверылі, што Ты паслаў Мяне». І, сказаўшы гэта, крыкнуў моцным голасам: «Лазар, выйдзі вонкі!» І выйшаў памерлы з нагамі і рукамі, абвязанымі палатном, а твар ягоны быў абвязаны хусткаю. Кажа ім Езус: «Развяжыце яго і дазвольце яму хадзіць».

Разважанне

Падчас Вялікага посту мы набліжаемся да часу Мукі і смерці Езуса, часу, прадвешчанага падзеямі ў Бэтаніі, апісанымі ў сённяшнім чытанні. Езус і Яго сябры ішлі ў Ерузалем на свята Пасхі, калі іх падарожжа перапыніў пасланец з навіной пра тое, што дарагі сябар Езуса, Лазар, цяжка хворы. Паміж атрыманнем гэтай навіны і фактычным прыбыццём Езуса ў Бэтанію існуе цікавая затрымка — затрымка, падчас якой Ён дае загадкавае абяцанне, што гэтая хвароба не скончыцца смерцю, а адкрые большую славу Божую. Аднак, калі Езус прыходзіць у Бэтанію, Лазар ужо мёртвы і пахаваны чатыры дні таму.

Калі ты будзеш рабіць поўныя Духоўныя практыкаванні, твой спадарожнік Ініга запросіць цябе правесці некаторы час «ў магіле». Гэта будзе дзень ці некалькі дзён, праведзеных у поўнай пустэчы перад Богам з гатоўнасцю чакаць у цемры. Ініга перажыў гэтую пустэчу ў сваім жыцці, а таксама адкрыў для сябе, што ў цемры вырастаюць новыя рэчы, і што магіла падобная да кукалкі, якая ўнутры захоўвае патэнцыял для пераўтварэння.

Тры моцныя загады, якія агучыў Езус, вылучаюць далейшыя падзеі: першы — сястры Лазара Марце, другі — самому Лазару і трэці — усім сабраным. Ці з’яўляюцца яны таксама загадамі для нас у нашым жыцці?

Спачатку Езус кажа засмучанай Марце «адсунуць камень», прадказваючы цудоўнае адхіленне каменя, які будзе зачыняць Яго ўласную магілу. Марта пярэчыць. Здаецца, што немагчыма зрабіць тое, аб чым просіць Езус, але Ён настойвае. Якія нерухомыя камяні блакуюць наш рух у будучыню, якую мы імкнёмся пабудаваць для сябе, нашай Зямлі і ўсіх яе стварэнняў?

Калі камень быў адсунуты, Езус кліча Лазара, загадваючы яму: «Лазар, выйдзі вонкі». Ці кліча Езус нас з нейкай магілы ці з нашага ўласнага палону? Што трымае нас унутрана паралізаванымі і перашкаджае прыняць паўнату жыцця, якую прапануе Бог?

І, нарэшце, Езус кажа прысутным «развязаць яго». Лазар туга загорнуты ў саван. Пакуль ён не будзе вызвалены ад гэтых путаў, ён нікуды не пойдзе. Ці просіць нас Бог дапамагчы «развязаць» адзін аднаго, дапамагчы адно аднаму дасягнуць вызвалення, якога мы ўсе прагнем? Ніхто з нас не можа быць вызвалены сваімі ўласнымі намаганнямі. Нам патрэбны Бог і мы патрэбны адно аднаму.

На нямецкую мову слова «развязаць» перакладаецца як «entbinden», што надае гэтаму загаду яшчэ адзін сэнс. «Entbinden» па-нямецку ў асноўным азначае нараджаць. Для родаў патрэбны акушэркі. Саван смерці стане пялюшкай новага жыцця. Ці чуем мы просьбы быць акушэрамі і акушэркамі, калі павольна і балюча нараджаецца ў людзях паўната, да якой мы створаны? Ці мы самі шукаем і цэнім такіх акушэрак? Ці адчуваем запрашэнне нараджаць «лепшае» на планеце Зямля?

Размова з Богам

Для многіх людзей будучыня заблакаваная нечым такім, што выглядае нязрушным каменем. Такія камяні, як беднасць, эксплуатацыя, сучаснае рабства, забабоны, узброеныя канфлікты і ўсялякая несправядлівасць, прыводзяць да маргіналізацыі людзей бяссільных і безгалосых. Гэта велізарныя валуны. Ніхто з нас не можа зрушыць іх сваімі сіламі, але кожны можа дадаць свае сілы да агульных намаганняў. Паразважай над камянямі, якія бачыш у свеце вакол сябе, і спытай сябе, ці можаш нешта зрабіць разам з іншымі, каб пачаць іх зрушваць з месца.

Падумай, ці не знаходзішся ты сам нейкім чынам у магіле або ў зняволенні. Што перашкаджае табе пакінуць уяўную бяспеку «магілы» і рызыкнуць сустрэцца з яркім світаннем новага пачатку? Што загад Езуса «выйсці» можа азначаць асабіста для цябе?

Вакол цябе імкнецца нарадзіцца новае жыццё, але яму патрэбна акушэрка, каб развязаць саван, які яго ахінае. Ці бачыш кагосьці ў сваім атачэнні, каму патрэбна дапамога ва ўнутраным вызваленні? Магчыма, трэба кагосьці выслухаць, каб дапамагчы вызваліцца ад знішчальнага страху, або па-сапраўднаму пачуць голас, які занадта доўга маўчаў і ўжо не давярае свайму гучанню? Што для цябе азначае загад Езуса «развязаць»?

Запішы ў дзённіку ўласны досвед «пахавання», магчыма, пра камяні, якія трымаюць цябе ў магіле, або пра рэакцыю на заклік «Выйдзі». Паспрабуй выказаць словамі ці малюнкамі ўсё, што цябе «звязвае».

На трэцім тыдні ці этапе Духоўных практыкаванняў Ініга запрашае нас ісці з Езусам праз Яго Муку і смерць. Гісторыя Лазара заклікае нас усвядоміць, чаго патрабуе ад нас любоў, калі мы разам крочым праз цемру. Хвароба Лазара не заканчваецца смерцю. Яна з’яўляецца папярэднікам новага жыцця. Няхай адорыць нас Пан ласкай даверу да гэтага абяцання і ласкай адвагі прайсці гэты шлях разам з Езусам і нашымі бліжнімі.