Мк 4:26-34

²⁶І сказаў: «Так і Валадарства Божае нібы чалавек, што кідае зерне ў зямлю. ²⁷Ён спіць і ўстае ноччу і днём, а як зерне ўзыходзіць і расце, не ведае. ²⁸Бо зямля сама па сабе прыносіць плён: спачатку рунь, потым колас, потым поўнае зерне ў коласе. ²⁹Калі ж саспее плод, адразу пасылае серп, таму што настала жніво».

³⁰І сказаў: «З чым параўнаем Валадарства Божае? Ці ў якой прыпавесці выявім яго? ³¹ Яно як гарчычнае зерне: калі яго сеюць у зямлю, яно найменшае з усяго насення на зямлі. ³²Калі ж пасеяна, узыходзіць і становіцца большым за ўсялякую зеляніну, пускае вялікае галлё, так што ў ценю ягоным могуць гняздзіцца нябесныя птушкі».

³³У многіх такіх прыпавесцях прапаведаваў ім слова, колькі яны маглі слухаць. ³⁴І без прыпавесці не казаў ім, а сваім вучням сам-насам тлумачыў усё.

“Copyright © 2021 National Council of Churches of Christ in the United States of America. Used by permission. All rights reserved worldwide.”