Ár mBaile Spioradálta

Cuireadh ceist ar dhuine éigin uair amháin, ‘Cén fáth a mbíonn tú ag fanacht san Eaglais?’ Is é an freagra, ‘Níl aon bhaile spioradálta eile agam.’ Cloisfimid an focal agus fillfimid, go minic le linn na Carghaise. Téimid ar strae ó Dhia ar thurais bheaga nó ar thurais mhóra. B’fhéidir nach mbraitheann muid gur mhaith linn filleadh, ach nuair a fhillimid, bíonn a fhios againn go bhfuilimid sa bhaile.

Is baile í an eaglais mar is ann a chónaíonn Íosa – ní san fhoirgneamh amháin ach sna daoine. Maireann Íosa linn go léir, mar a ‘dhéanann sé a bhaile linn’. Maireann sé inár measc freisin i bpobal, ‘cibé áit a bhfuil beirt nó triúr bailithe i m’ainm’.

Ní mór dúinn an foirgneamh agus spiorad ár gcruinnithe a dhéanamh ina theacht-abhaile. Inár mbaile Eaglaise is féidir linn gach seachtain cloisteáil faoi riachtanais agus ceiliúrthaí éagsúla an pharóiste. Cuimhnímid go háirithe ar na daoine breoite, ar na daoine atá ag fáil bháis agus ar na daoine atá imithe romhainn.

Cuidíonn gach duine le teach a thógáil. Ní féidir leis an sagart é a dhéanamh ina aonar. An féidir linn a chinntiú go bhfuil grúpa fáilteach i ngach paróiste, grúpa a choinníonn i dteagmháil leis na daoine áitiúla agus a phleanálann imeachtaí don todhchaí?

Donal Neary SJ, Teachtaire an Chroí Naofa, Feabhra 2023