De bron van de liefde

Februari heeft veel thema’s, te beginnen met Sint Brigid en eindigend met de mogelijkheid van een schrikkeljaar. In het midden van dit alles is het feest van Sint Valentijn. Er waren veel Valentijnen in de vroege kerk. De eerste Valentijn, misschien wel de originele Sint Valentijn, stierf rond 270 na Christus omdat hij het huwelijk van de eerste christenen zou hebben gevierd, een praktijk die bij wet verboden was.

Wanneer de liefde gevierd wordt, vragen we ons soms af wat er gevierd wordt. Is het een voorbijgaand, vluchtig moment van emotionele verrukking? Of is het de pijn van het verlies? Of markeren we iets dat eeuwig, vreugdevol is en waarvoor geen woorden zijn?

Een beginpunt kan zijn om de bron van liefde te benoemen – we denken misschien dat wij de bron van onze liefde zijn. Of we kunnen ons afvragen of liefde ergens anders vandaan komt? Als de liefde ergens anders vandaan komt dan van onszelf, dan hangt ze niet van ons af. De liefde van ergens anders kan mijn kracht en levensonderhoud zijn in het leven. De liefde van elders kan mijn steun en toeverlaat zijn bij het liefhebben en bemind worden. Het kan ons ook vertellen hoe we die liefde kunnen herstellen. Ons christelijk geloof geeft ons het verhaal van Jezus van Nazareth die ons leert hoe we vergeving, opoffering, steun, zorg, herinnering en genezing kunnen verweven in ons verhaal van liefde.

‘Geliefden, laten we elkaar liefhebben, want de liefde komt van God. Iedereen die liefheeft is uit God geboren en kent God’ (1 Johannes 4, 7). Als we dit geloven, weten we dat liefhebben niet van ons afhangt, maar van de bron van alles.

Overgenomen uit The Sacred Heart Messenger, Alan Hilliard, februari 2021