Liefdesrelatie

We leven in een tijd die gefascineerd is door identiteit; zo wordt er nu druk gedebatteerd over genderidentiteit.

Begrijpen wie we zijn is een diepe en gezonde menselijke behoefte. Zoveel mensen voelen zich niet thuis in hun eigen lichaam en het aanbrengen van labels is uiterst onbehulpzaam. Het is terecht wanneer je aanvoelt dat hier sprake is van een ernstige innerlijke strijd. Maar wij christenen geloven dat we ons naar buiten moeten richten, niet moeten navelstaren. In het tijdperk van de selfie is dit een hele uitdaging!

Wij gaan uit van het basisgeloof dat ieder mens gemaakt is naar het beeld van God; in dit geval een relationele God die Vader, Zoon en Geest (Drie-eenheid) is. De onderlinge relaties tussen deze drie liggen in het hart van God.
De neurowetenschap stelt dat de werking van de hersenen ook relationele aspecten heeft – als ik het tenminste goed begrepen heb – en dat de hersenen van baby’s vorm krijgen wanneer ze liefdevolle interactie ervaren. De reis van deze intens sociale mensjes naar zelfontdekking vindt altijd plaats in het gezelschap van anderen. Vaak horen we mensen praten over ´mijn wederhelft´, of van iemand die ´een deel van mij´ is of was. De manier waarop we over liefde spreken is altijd relationeel. Onbewust gebruiken we de taal van de Drie-eenheid; we voelen dat iemand anders ons compleet maakt. Twee mensen samen zijn exclusief, maar voeg een derde, gelijkwaardige liefde toe en wat krijgen we? Een gemeenschap, een gemeenschap van liefde die inclusief is. Je zult veel glimpen van de Drie-eenheid in je leven zien … stel je ervoor open!

Overgenomen uit The Sacred Heart Messenger, december 2021, Tom Cox