Heilige Ignatius van Loyola

Ons dagelijks gebed in Gewijde Ruimte is gebaseerd op de ignatiaanse spiritualiteit. Dit is de omschrijving van het werk van de heilige Ignatius van Loyola, een Bask uit het noorden van Spanje, die tijdens zijn leven een radicale bekering onderging. Ignatius was de stichter van de Sociëteit van Jezus – de Orde van de jezuïeten.

Ignatius Loyola (‘Inigo’) werd geboren in 1491, als dertiende kind van een adellijke familie in de stad Azpeitia, Loyola, in de Baskische regio van Spanje. Hij was een wereldse man en een dappere ridder die bekend stond om zijn ijdelheid en ambitie. Zijn bekering vond plaats toen hij in dienst was van de koning van Navarra tijdens een veldslag bij Pamplona tegen het superieure Franse leger. Ondanks het feit dat Pamplona niet kon worden verdedigd tegen het machtige gewicht van de Fransen, besloot Ignatius om zich niet over te geven. Ignatius raakte gewond door een kanonskogel, waardoor zowel zijn been als zijn leven verbrijzeld werden. Gedurende vele maanden verbleef hij in het familiekasteel in Loyola en in die tijd onderging hij een radicale bekering.

Tijdens die lange herstelperiode las Ignatius de weinige boeken die in huis beschikbaar waren om de tijd te doden. In tegenstelling tot zijn gebruikelijke keuze voor fictie waren het vrome boeken: een bloemlezing uit de evangeliën en heiligenlevens. De vele uren lezen en nadenken brachten hem tot diepe spirituele ervaringen. Ignatius merkte dat het lezen van de heiligenlevens en de evangeliën gevoelens van blijvende vreugde en vrede bij hem opwekten (die hij ’troost’ ging noemen). Hij merkte ook dat het lezen van wereldse romans, die hij voorheen leuk had gevonden, hem voor een tijdje bevredigde, maar uiteindelijk een leeg gevoel achterliet (wat hij ’troosteloosheid’ ging noemen). Hij voelde dat dit aanwijzingen van God waren over Gods verlangen voor hem en voor de richting van zijn leven.

Toen Ignatius weer hersteld was, verliet hij het ouderlijk huis in Loyola en ging naar Manresa. Hij liet het leven van een ridder achter zich. Hij begon zijn leven als pelgrim, een leven van intens gebed, bezinning en het verrichten van goede daden. Na vele jaren door Europa te hebben gereisd, bracht hij elf jaar door in Parijs om kunst en theologie te studeren (van 1524 tot 1535). Ignatius stichtte de Sociëteit van Jezus in 1534 in Parijs en werd op 46-jarige leeftijd tot priester gewijd. Hij was de eerste overste van de jezuïetenorde. Ignatius stierf in Rome op 31 juli 1556, 64 jaar oud.

Geestelijke Oefeningen
Ignatius luisterde naar Gods verlangen voor zijn leven en verdiepte zijn relatie met God door voortdurend gebed. Hij probeerde ‘God in alles te vinden’ bij het terugblikken op zijn dag. Hij besteedde veel tijd aan gebed en reflectie en legde veel van zijn inzichten en reflecties vast in een boek. Dit boek noemen we de Geestelijke Oefeningen en is een van de belangrijkste en invloedrijkste boeken over spiritualiteit geworden. 500 jaar later heeft het nog steeds een grote uitwerking op mensen.

De Geestelijke Oefeningen bieden mensen vele vormen van gebed die helpen om hun relatie met God te verdiepen en te komen tot een beschouwende aanwezigheid in hun leven. Het Levensgebed was een van de gebedsvormen die essentieel was voor Ignatius. Dit is een gebedsvorm die mensen helpt een gevoeligheid te ontwikkelen om op te merken waar God aanwezig was in de dagelijkse gebeurtenissen in hun leven – bij tegenslag, vreugde enz. De Geestelijke Oefeningen werden door Ignatius geschreven toen hij nog een leek was en zijn gebaseerd op de alledaagse gebeurtenissen waarmee gewone mensen te maken hebben. Ignatius merkte de aanwezigheid van God in het alledaagse op en laat ons zien hoe ook wij de aanwezigheid van God in het alledaagse kunnen waarnemen en ervaren.