Johannes 12, 20-33
20Onder degenen die bij gelegenheid van het feest optrokken ter aanbidding waren ook enige Grieken. 21Deze nu klampten Filippus van Betsaïda in Galilea aan en vroegen hem: “Heer, wij zouden Jezus graag spreken.” 22Filippus ging het aan Andreas vertellen en tenslotte brachten Andreas en Filippus de boodschap aan Jezus over. 23Jezus echter antwoordde hun: “Het uur is gekomen, dat de Mensenzoon verheerlijkt wordt. 24Voorwaar, voorwaar, Ik zeg u: als de graankorrel niet in de aarde valt blijft hij alleen; maar als hij sterft brengt hij veel vrucht voort. 25Wie zijn leven bemint verliest het; maar wie zijn leven in deze wereld haat zal het ten eeuwigen leven bewaren. 26Wil iemand Mij dienen dan moet hij Mij volgen; waar Ik ben, daar zal ook mijn dienaar zijn. Als iemand Mij dient zal de Vader hem eren.”
27Nu is mijn ziel ontroerd. Wat moet Ik zeggen? “Vader, red Mij uit dit uur? Maar daarom juist ben Ik tot dit uur gekomen. 28Vader, verheerlijk uw Naam.” Toen kwam er een stem vanuit de hemel: “Ik heb Hem verheerlijkt en zal Hem wederom verheerlijken.” 29Het volk dat er bij stond te luisteren zei dat het gedonderd had. Anderen zeiden: “Een engel heeft tot Hem gesproken.” 30Maar Jezus sprak: “Niet om Mij was die stem maar om u. 31Nu heeft er een oordeel over de wereld plaats, nu zal de vorst dezer wereld worden buitengeworpen; 32en wanneer Ik van de aarde zal zijn omhooggeheven zal Ik allen tot Mij trekken.” 33Hiermee duidde Hij aan welke dood Hij zou sterven.
“Copyright © 2021 National Council of Churches of Christ in the United States of America. Used by permission. All rights reserved worldwide.”
Reflectie on Johannes 12, 20-33
Inspiratie - 2024-03-17 Dagelijks Gebed
Elk sterven is de start van nieuw leven – dat is de grote boodschap van de vastentijd en van Pasen. De graankorrel zal sterven en door de dood ons tot voedsel zijn. In het verlies van relaties, van gezondheid, van geloof en alles wat ons dierbaar is, ligt altijd de uitnodiging tot dieper leven. Onze uiteindelijke dood is de oproep tot eeuwig leven.
Het is verbazend dat Jezus in één adem spreekt over glorie en dood. We hebben de neiging om negatief over de dood te denken, en deze te beschouwen als een reden voor rouw en zelfs wanhoop. Maar laat ons eerder kijken naar de betekenis van Jezus’ dood: dat het een noodzakelijke overgang was naar iets veel groters, zoveel beters, niet alleen voor Hem, maar voor ons allemaal. Misschien kunnen we vanuit dit diepere, eerlijkere inzicht op een andere manier naar de ‘doden’ in ons eigen leven kijken.