Marcus 3, 20-35

²⁰Jezus ging naar huis en weer stroomde zoveel volk samen dat zij niet eens gelegenheid hadden om te eten. ²¹Toen zijn verwanten dit hoorden trokken zij erop uit om Hem mee te nemen, want men zei dat Hij niet meer bij zijn verstand was. ²²De schriftgeleerden die uit Jeruzalem gekomen waren zeiden dat Beëlzebub in Hem huisde en dat Hij door middel van de vorst der duivels de duivels uitdreef. ²³Hij riep hen bij zich en sprak tot hen in gelijkenissen: “Hoe kan de ene satan de andere uitdrijven? ²⁴Wanneer een rijk innerlijk verdeeld is kan dat rijk geen stand houden. ²⁵Wanneer een huis innerlijk verdeeld is zal dat huis geen stand kunnen houden. ²⁶En wanneer de satan opstaat tegen zichzelf en verdeeld is, kan hij geen stand houden, maar is zijn einde gekomen. ²⁷Bovendien, niemand kan binnendringen in het huis van een sterke om zijn huisraad te roven als hij niet eerst die sterke heeft gebonden. Dan pas kan hij zijn huis leeghalen.

²⁸Voorwaar, Ik zeg u, alle zonden zullen aan de mensen vergeven worden, ook alle godslasteringen die zij uitgesproken hebben, ²⁹maar als iemand lastert tegen de heilige Geest krijgt hij in eeuwigheid geen vergiffenis; hij is bezwaard met een eeuwig blijvende zonde.” ³⁰Dit omdat zij gezegd hadden: er huist een onreine geest in Hem.

³¹Eens kwamen zijn moeder en zijn broeders, en terwijl zij buiten bleven staan, stuurden ze iemand naar Hem toe om Hem te roepen. ³²Er zat veel volk om Hem heen, dat het bericht doorgaf: “Uw moeder en uw broeders daarbuiten vragen naar U.” ³³Hij gaf hun ten antwoord: “Wie is mijn moeder, wie zijn mijn broeders?” ³⁴En terwijl Hij zijn blik liet gaan over de mensen die in een kring om Hem heen zaten zei Hij: “Ziehier mijn moeder en mijn broeders. ³⁵Want mijn broeder en mijn zuster en mijn moeder zijn zij die de wil van God volbrengen.”

“Copyright © 2021 National Council of Churches of Christ in the United States of America. Used by permission. All rights reserved worldwide.”