Крочыць разам у Хрысце
У гісторыі Мукі ёсць дзве пасудзіны з вадой. Адна — Пілата, які здымаў з сябе ўсю адказнасць. Другая — тая, у якой Езус абмывае іншых, шчодра напітваючы іх любоўю.
Дзве пасудзіны заўсёды перад намі. Езус паказвае нам, што калі ты становішся на бок абяздоленых, твой дух узрастае. Калі наша апантанасць сабой памяншаецца, жыццё робіцца паўнейшым, а гарызонты пашыраюцца. Падняць ручнік не значыць стаць анучай. Мы пакліканы служыць не жаданням людзей, а іх патрэбам. Мы служым іншым у імя Хрыста. Мы дзелімся тым, што маем, але, што важней, тым, кім мы з’яўляемся, асабліва з людзьмі адрынутымі і адчужанымі. Жывая прысутнасць перамяняе нас, паказвае сэрца Бога, прарокаў, прапаведнікаў і гарачых сведкаў Евангелля. Яны кідаюць нам выклік пытаннямі, якія нас хвалююць і трывожаць, бо даюць нам магчымасць зірнуць на Муку і Вялікдзень новымі вачыма і сэрцамі.
Вялікдзень заклікае нас памятаць пра Пана, калі мы збіраемся на Эўхарыстыі. Сваю будучыню ў свеце Ён давярае нам у Касцёле.
John Cullen, The Sacred Heart Messenger, April 2022
Чытаць далей
Выхад у “пустыню”
Вялікі пост — гэта час, каб адказаць на той голад, які ляжыць у аснове нашага быцця, голад больш глыбокай сувязі са Стварыцелем, голад свежасці ў жыцці, голад таго, чаго мы сапраўды прагнем. Ці ёсць лепшае месца, каб разабрацца з усім гэтым, чым «пустыня»? Час ад часу мы апынаемся ў пустынных месцах. Часам гэта непрыемны вопыт, а часам нашае прагненне адысці ад штодзённасці і вызваліць месца для разважанняў кіруецца Духам, і мы там не застаёмся ў адзіноце.
Tríona Doherty and Jane Mellett, The Deep End: A Journey with the Sunday Gospels in the Year of Mark
Чытаць далей
Што «ўзяць» на Вялікі пост
«Ад чаго вы адмаўляецеся на Вялікі пост?» – Цукеркі! Па-дзіцячы? Вядома. Аднак у дзяцінстве сорак дзён абыходзіцца без салодкага было сур’ёзным выпрабаваннем. Дзень святога Патрыка быў адзіным святлом у, здавалася б, бясконцым падарожжы адрачэння ад прыемных рэчаў.
Вялікі пост мае і іншыя аспекты. Нашае ўнутранае дзіця можа адмовіцца ад прысмакаў, але мы як дарослыя вернікі ідзём у асаблівую прастору разважанняў і пакаяння, дзе мы падлічваем і прымаем тое, што знаходзім, нібы ў скарбніцу, з якой выносіцца старое і новае. Там мы можам знайсці ўспаміны пра напоўненыя верай і нявіннасцю дні, калі маліцца было так лёгка.
Акрамя «адмовіцца» ў Вялікім посце, ці ёсць месца для «ўзяць»? Напрыклад, больш пазітыўны погляд на рэчаіснасць. Рэгулярны ўдзел у нядзельнай святой Імшы. Ці ёсць на велікапосным шляху месца для сацыяльнай справядлівасці, працы на карысць бліжніх, дабрачыннасці, валанцёрства? Спробам змяніць жыццё іншых да лепшага? Магчыма, калі мы будзем прабачаць хоць нешта, больш любіць і дзяліцца, шчыра маліцца, прымаць удзел, мы ўбачым, што замест адмовы ад прысмакаў, нас агорне духоўная слодыч, сапраўднае пачуццё дабрыні.
Вінцэнт Шэрлак, The Sacred Heart Messenger, люты 2023 г
Чытаць далей
Вялікі пост: час слухаць
Звеставанне вяртае нас да вытокаў Вялікага посту – да абвяшчэння Уцелаўлення Божага і да Марыі, якая кажа «так» удзелу ў ім. Гэта паведамленне з нябёсаў: неўзабаве на зямлі народзіцца Сын Божы. Цяпер пачынаецца таямніца, якая цягам Вялікіга посту дойдзе да завяршэння.
Уцелаўленне поўнае людзей: Марыя, Юзаф і Альжбета і двое немаўлят ва ўлонні маці. Мы ўсе так пачыналі. Сын Божы не прыйшоў бы на зямлю без чалавечага паходжання. У Яго была маці, як і ва ўсіх нас. Мы прыгадваем свае пачаткі.
Можна сказаць, у Вялікім посце ідзецца больш пра людзей, чым пра абрады. Варта прысвяціць час радаснаму перажыванню сямейнага жыцця, намагаючыся штосьці даць сям’і і супольнасці закмест таго, каб меркаваць нешта атрымаць. Можна чымсьці падзяліцца з тымі, хто ў патрэбе. Ахвяраваць свой час і асабістыя таленты. Вялікі пост запрашае ўслухацца ў Божае слова і іншага чалавека.
Донал Ніры SJ, The Sacred Heart Messenger, красавік 2023 г
Чытаць далей
Місія святога Патрыка
За стагоддзі, якія мінулі з ягонай смерці, пра самага вядомага святога Ірландыі людзі склалі мноства легенд, гісторый і паданняў. Варта было б аддзяліць чалавека ад міфа, вярнуцца да твораў святога Патрыка, у тым ліку да “Споведзі”.
У гэтым простым творы ярка выяўляецца давер Патрыка да Бога і ўдзячнасць за тое, што Ён дасягнуў так многага з дапамогай такога слабога інструмента. Гэта ні ў якім разе не прымяншае унікальнага святла, якое “Споведзь” пралівае на сціплага місіянера Хрыста, які прынёс ірландскаму народу Евангелле любові. Вялікі місіянер азірнуўся на сваё жыццё і ўбачыў лабірынт цудоўнай Божай задумы.
Калі ён праглядае свой жыццёвы шлях, які, па яго словах, быў поўны памылак і недахопаў, то ў нібы выпадковых падзеях, зусім невытлумачальных у той час, калі яны адбываліся, цяпер ён бачыць руку Бога, рэалізацыю ўтоенага плана збаўлення ірландцаў. Ніякімі надзвычайнымі цудамі не быў пазначаны яго шлях па Ірландыі, тым не менш, Патрык крануў сэрцы маладых людзей, якія сцякаліся да яго і прысвяцілі сваё жыццё наследаванню Хрыста ў святарстве і манаскім жыцці.
Істотныя веды пра святога палягаюць не столькі ў датах і месцах, колькі ў яго святасці, каштоўнасцях, тым, што яго натхняла, і ў духоўнай барацьбе. На гэты конт звестак хапае. Патрык расказвае пра сваю місію і падкрэслівае ролю Бога ў ёй. Часта няправільна разуметы ў мінулым, Патрык спадзяваўся, што яго чытачы нарэшце зразумеюць, як ён ставіўся да сваёй доўгай, цяжкай, але ў канчатковым выніку паспяховай місіі. Яго гісторыя – гэта гісторыя Божай ласкі, якая выклікае здзіўленне і ўдзячнасць.
Морыс Хоган SSC, у прадмове да Эйдана Дж. Ларкіна, Духоўнае падарожжа святога Патрыка
Чытаць далей
Абдымі пустыню
Ёсць дзэнская прымаўка: «Адпусці ці будзеш цягнуты», і ніхто не хоча, каб яго цягалі. Вялікі пост запрашае нас прыняць гэты час пустыні. Калі мы посцімся ад рэчаў, якія для нас не з’яўляюцца жыццёва важнымі, мы таксама актыўна вызваляем прастору для таго, каб Бог зноў удыхнуў жыццё і любоў у нашы сэрцы. Мы робім гэта з даверам, што Бог, які любіць нас, хоча, каб мы выбралі жыццё і ліквідавалі перашкоды, якія стаяць на шляху. Гэта «добрая навіна», сапраўдная метанойя (змена мыслення). Божае Валадарства здзяйсняецца ў нас і вакол нас, яшчэ не завершанае, але з кожнай вандроўкай у пустыню мы набліжаемся да гэтай рэальнасці. Няхай гэты час Вялікага посту стане перыядам ласкі.
Трыёна Доэрці і Джэйн Мелет, The Deep End: A Journey with the Sunday Gospels in the Year of Mark
Чытаць далей
Супакойся, спыніся і дыхай
Невыпадкова Езус праводзіць у пустыні сорак дзён; гэта вельмі асаблівая біблійная адзінка часу. Нагадвае пра вандраванне народа Ізраэля па пустыні сорак гадоў; пра вялікі патоп, які доўжыўся сорак дзён; пра саракадзённы пост Майсея на гары Сінай (Дрг 9:18) і Іллі каля гары Гарэб (1 Вал 19:8). Мы знаходзімся ў добрай кампаніі, калі ўваходзім у пустыню – у месца аб’яўлення Бога. Падчас Вялікага посту карысна адысці ад звычайнай руціны, супакоіцца, спыніцца і проста дыхаць. Не трэба яе баяцца, бо Евангелле паказвае нам, што часам, праведзеным у пустыні, кіруе Дух. Мы не будзем у самоце.
Tríona Doherty and Jane Mellett, The Deep End: A Journey with the Sunday Gospels in the Year of Mark
Чытаць далей
Давер да Бога
Ёсць натхняльны ўрывак з Кнігі Абакука, дзе аўтар апісвае стаўленне чалавека, чый свет разваліўся: ён страціў сродкі да існавання і набытак, усё! Аснова іх свету пахіснулася, як гэта адбываецца з незлічонай колькасцю людзей кожны дзень, асабліва ў зонах ваенных дзеянняў і ў многіх іншых сферах жыцця. Тым не менш, аўтар, сутыкнуўшыся з такім вялізным бедствам, усё ж можа сказаць: “Я, аднак, буду цешыцца ў Пану і буду радавацца ў Богу, Збаўцы маім. Пан Бог — сіла мая, і зробіць ногі мае, як у аленя, ды ўзвядзе мяне на вышыні мае” (пар. Абк 3, 17–19).. Гэта толькі адзін з незвычайных актаў даверу да Бога, якія сустракаюцца ў Бібліі. Гэта такая вера, якая змяшчаецца ў «Веру ў Бога». У такія моманты многія з нас не ў стане зрабіць такі акт веры, бо ён здаецца недасягальным. Мы проста дазваляем, каб нас нёс малітоўны давер нашай рэлігійнай супольнасці, нібыта мы безбілетнікі ў іх малітвах. Вопыт таксама пацвярджае, што людзі глыбокай веры жывуць сваёй перакананасцю ў тым, што на Бога можна спадзявацца, асабліва ў цяжкія часы, бо Біблія запэўнівае нас, што Бог на баку тых, у каго зламаныя сэрцы.
Jim Maher SJ, Reimagining Religion: A Jesuit Vision
Чытаць далей
Больш блізкія адносіны з Богам
Разважанне над жыццёвым шляхам заклікае нас ацаніць дары, а таксама сферы барацьбы, каб мы маглі расці ў адкрытасці на волю Пана і на Яго шлях. Падчас знаходжання ў пустыні выбраны народ паглыбіў адносіны з Богам, Майсеем і адно з адным. Часам гэтыя змены былі пазітыўнымі, але ў іншых выпадках гэта было не так. Запаведзі вучылі іх пра Бога любові, які паклікаў іх да сапраўдных адносін з Ім і між сабой. Яны нагадалі ім, што Бог блізкі да іх, клапоціцца пра іх і застаецца верным. Іх вобраз Бога зведаў змены, як і іх адносіны. Запавет ператварыў іх у народ, асаблівым чынам звязаны з Панам. Закон любові павінен быў кіраваць іх адносінамі. Нягледзячы на тое, што часам так і было, у іншых выпадках яны ішлі сваім шляхам, нават ствараючы ідалаў і пакланяючыся ім. Эгаістычныя інтарэсы часам бралі верх, і большае бачанне гублялася. Падобным чынам мы створаны па вобразу Божаму з патэнцыялам росту. Як людзі Новага Запавету, мы атрымалі асаблівую годнасць і запрошаны да больш блізкіх адносін з Богам. Наш вобраз Бога і самога сябе можа змяніцца. Узрастаючы ў самапазнанні, мы пашыраем сваю свабоду, каб адказаць Пану ўсім сваім жыццём паводле запаведзі любові. Аднак мы таксама можам пайсці сваім шляхам, знайшоўшы ідалаў і пакланяючыся ім. Выбар, які мы робім, мае наступствы для нашых адносін з Панам і людзьмі. Разважаючы над сваім досведам і робячы высновы, мы адкрываем шлях да пераменаў і больш вернага жыцця ў праўдзе, якую адкрывае нам Пан.
Урывак з “See God Act: The Ministry of Spiritual Direction” Michael Drennan SJ
Чытаць далей
Усё не так моцна змянілася
Я ўпэўнены, што Ной ніколі не дабудаваў бы свой каўчэг сёння. Патоп напэўна абмінуў бы яго яшчэ да таго, як ён пачаў бы будаўніцтва. Існуе так шмат правілаў і нормаў, якія рэгулююць самыя простыя задачы. Ёсць горы дакументаў, якія трэба аформіць, формаў, якія трэба запоўніць, дазволаў, якія трэба атрымаць, і стандартаў, якія трэба дасягнуць.
Яму трэба было б напісаць справаздачу аб уздзеянні на навакольнае асяроддзе, паведаміць адпаведныя ўстановы, што ён стварае часовую пабудову, прайсці аўдыт аховы здароўя і бяспекі, паведаміць падатковай інспекцыі, адкуль у яго грошы, на ўсялякі выпадак, калі ён адмывае грошы, і яму трэба было пераканацца, што ўсе арганізацыі па абароне правоў жывёл былі задаволены памяшканнямі, якое ён намерваўся даць жывёлам.
Свет стаў вельмі складаным месцам. Некаторыя з нас могуць марыць аб ідылічным, простым жыцці, дзе ўсё можна рабіць з лёгкім і простым таварыствам, але гэтая мара становіцца ўсё больш недасягальнай. Быццам бы свет створаны для знішчэння ініцыятывы і захавання статус-кво. Падумаўшы, гэта не навіна. Я ўпэўнены, што ў Ноя былі эквівалентныя праблемы ў яго часы. Безумоўна, Езус таксама быў лідэрам, і менавіта статус-кво ўкрыжаваў Яго.
Урывак з кнігі “Dipping into Life: 40 Reflections for a Fragile Earth” Alan Hilliard