Цемра і Святло
Пане, усведамленне Тваёй любові можа так лёгка ў мяне выветрыцца, што кожны раз, калі здараецца катастрофа, я пачынаю сумнявацца ў ёй. Мой маленькі розум пачынае блукаць, і я пытаюся: “Як Ты мог гэта зрабіць са мной?” або «Як Ты мог дазволіць гэтаму здарыцца з той асобай?» Цёмны бок рэчаў можа так хутка зацямніць святло. Я кажу – даруйце! – Дзе ты, халера, падзеўся? У маіх дэманаў тады ўрадлівы дзень. Дазволь мне замест гэтага сачыць за Тваім спосабам дзеяння. Напачатку, кажаш нам, цемра ляжала над зямлёю, потым, перш за ўсе іншыя справы, Ты стварыў святло. Чаму Ты дазволіў цемры мець сваё месца; чаму б не знішчыць яго? Але святло і цемра маюць сваё месца ў Тваёй схеме рэчаў. Мне гэта дапамагае! Прымушае мяне менш здзіўляцца цемры, якая вакол, і засяроджвае ўвагу на тым, што святло вернецца. Я не павінен чакаць, што будзе свет без цемры. Паколькі Ты прышоў ў свет як боскае святло, цемра адступае і не можа яго зацямніць. Я павінен засяродзіцца на Табе як на святле, стрымліваючым цемру, вынаходліва змагаючыся з пакутамі і злом. У іншым свеце вечнае святло будзе свяціць усім нам, але пакуль дапамажы мне самому жыць у святле і змагацца з цемрай, як ты. У рэшце рэшт, я бясконца любімы, і я вам патрэбны, каб быць «святлом свету». Ці магу я верыць, што цярплівасць асвятляе тое, што цёмна знутры. Так было на Галгоце і можа быць і ў маім жыцці.
I Am Infinitely Loved by Brian Grogan SJ
Чытаць далей
У адказ на крык зямлі
Нашы экраны напоўнены жахлівымі ілюстрацыямі змены клімату, якую ўсё часцей называюць кліматычным крызісам ці нават кліматычнай катастрофай. Гэты крызіс не адбываецца дзесьці там, у іншых частках свету; гэта тое, што адбываецца ў свеце, і ёсць толькі адзін свет. Планета, якую мы дзелім, – гэта не толькі наш “агульны дом”; гэта наш адзіны дом. Планеты Б няма.
Наша будучыня – і будучыня планеты – залежыць ад нашай адказнасці як на глабальным, так і на мясцовым узроўні. Навяртанне і вера, адказваючы на крык зямлі і беднякоў, патрабуюць значных змен у нашым жыцці, у нашым стылі жыцця. Змена ладу жыцця заслугоўвае таго, каб называцца навяртаннем, бо сапраўднае навяртанне – гэта не толькі змена практыкі, яна патрабуе змены сэрца, перамены знутры. Перамены знутры могуць адбыцца толькі калі яны тывала сілкуюцца Тым, Хто жыве ў сэрцы кожнага чалавека. Сустрэча з Панам у Слове Божым, у жыцці Касцёла і адзін у адным – гэта ежа, якая перамяняе жыццё. Менавіта там мы адкрываем карані экалагічнага навяртання.
Урывак The Sacred Heart Messenger, March 2022, Archbishop Dermot Farrell
Чытаць далей
Добры час для малітвы
Які час лепшы для малітвы? З Евангелля мы ведаем, што Езус маліўся раніцай і ўвечары. Ён падняўся да світання, каб памаліцца (Мк 1,35). Перш чым выбраць апосталаў, ён правёў усю ноч у малітве (Лк 6, 12). Але акрамя малітвы на пачатку дня і на працягу ночы, Езус быў у еднасці з Айцом на працягу ўсяго дня. Іншымі словамі, хаця Ён выбіраў пэўныя моманты для фармальнай малітвы, насамрэч Яго малітва была бесперапыннай. Ён увесь час меў свядомасць прысутнасці Айца. Ён быў цалкам у гармоніі з Айцом; настолькі, што Айцец заўсёды гаварыў праз Яго. Езус сказаў гэта так: «Бо Я казаў не ад сябе, але Айцец, які паслаў Мяне, Ён даў Мне запаведзь, што казаць і што гаварыць» (Ян 12:49).
Было б цудоўна, калі б вы паставілі сваёй канчатковай мэтай наследаваць Езуса і «няспынна маліцца» (1 Тэс 5:17). Вы можаце пачаць з пераймання Ягонага рытму і абавязкова маліцца раніцай і ўвечары.
Урывак з The Mindful Our Father Thomas Casey SJ
Чытаць далей
Я ўмілаваны
Дарагі Бог, нядаўна я чытаў пра адну асобу, у якой узнікла адчуванне, што профілі іншых людзей намаляваны выразным чорным колерам або каляровымі чароўнымі маркерамі, а яе ўласны абрыс – нібы лёгкі накід, зроблены светлым алоўкам. Часам я сам адчуваю сябе, як тая жанчына, амаль нябачным, няважным. Можа, гэта прыйшло з узростам! Псіхолагі сцвярджаюць, што для таго, каб быць па-сапраўднаму жывымі, нам патрэбны любячы погляд іншай асобы, інакш мы ніколі не зможам расквітнець на поўную моц. Я ведаю, што Ты робіш усё магчымае, каб забяспечыць кожнаму добрых бацькоў, яны – велізарнае шчасце для дзіцяці, але, вядома, не заўсёды гэта ўдаецца. Ты таксама спасылаеш нам добрых бабуль і дзядуляў, сваякоў, сяброў, якія дапамагаюць нам верыць, што мы каштоўныя. Яны суправаджаюць Тваю поўную любові апеку над намі. Ты хочаш, каб мы прынялі Твой вялікі падарунак: упэўненасць, што з намі ўсё ў парадку, што нас любяць і што мы маем значэнне.
Няхай Тваё сённяшняе слова пераканае мяне, што я добры, варты ўвагі і цудоўны; што я твой умілаваны, Тваё непаўторнае стварэнне, зрэнка Твайго вока. Ці магу я паверыць, што, нягледзячы ні на што, Ты мяне любіш
бясконца, што Ты пяшчотна абдымаеш мяне і жывеш ва мне, і што ў Цябе ёсць мары для мяне, якія выходзяць далёка за рамкі маіх уласных. Для Цябе я заўсёды буду важным! Мая асноўная ідэнтычнасць у тым, што я Твой умілаваны! Ты, так бы мовіць, частка маёй ДНК.
I Am Infinitely Loved by Brian Grogan SJ
Чытаць далей
Адносіны, поўныя любові
Мы жывём у эпоху, якая захапляецца ідэнтычнасцю. Працягваюцца дэбаты наконт гендэрнай ідэнтычнасці.
Зразумець, хто мы ёсць, – глыбокая і здаровая чалавечая патрэба. Так шмат людзей не пачуваюццаа добра ў сваёй скуры, а ўжыванне ярлыкоў не прыносіць карысці. Падразумяваецца сур’ёзная ўнутраная праца – і гэта так! Але хрысціянін лічыць, што нам трэба зірнуць на свет, а не глядзець унутр сябе. У эпоху сэлфі гэта даволі складана.
Мы зыходзім з асноўнага пераканання, што кожны чалавек створаны паводле вобраза Бога; у дадзеным выпадку, Бога адносін, які ёсць Айцом, Сынам і Святым Духам (Тройцай). У сэрцы Бога знаходзяцца ўзаемаадносіны паміж трыма. Наколькі я разумею, неўралогія таксама сцвярджае, што мозг глыбока сацыяльны. Мозг немаўлятаў набывае форму, калі яны адчуваюць любячае ўзаемадзеянне. Яны інтэнсіўна сацыяльныя маленькія людзі. Іх шлях да самапазнання заўсёды адбываецца ў кампаніі іншых. Часта мы чуем, як людзі кажуць пра «маю другую палову» або пра кагосьці, хто з’яўляецца або быў «часткай мяне». Тое, як мы гаворым пра каханне, заўсёды звязана з адносінамі. Неўсвядомлена мы карыстаемся мовай Тройцы; мы адчуваем, што іншыя робяць нас поўнымі. Два чалавекі разам – гэта эксклюзіў, але дадайце трэцюю, роўную любоў, і што мы маем? Супольнасць, супольнасць любові, якая з’яўляецца інклюзіўнай. У вас будзе шмат праяваў Тройцы ў жыцці… проста будзьце адкрытымі на іх.
The Sacred Heart Messenger, December 2021, Tom Coxhttps://www.messenger.ie/product/the-messenger-september-2024/_blanknoreferrer noopener
The Sacred Heart Messenger, December 2021, Tom Cox
Чытаць далей
Суцяшэнне ведаць, што Бог побач
Я ведаў чалавека, які да канца змагаўся з ракам. Ён прымаў усе магчымыя віды лячэння. Нам казалі, што гэта не спрацуе. Я ведаю іншага, які проста паддаўся і нават не стаў прымаць хіміятэрапію. Гэта розныя падыходы да цярпення. Адзін змагаўся, а другі пагадзіўся. Я захапляўся абодвума.
Многія людзі ідуць у бальніцу са сваёй хваробу, перажываюць, ці раптам не набліжаецца смерць. Гэта частка жыцця. У выпадку Езуса: страшны незразумелы час вёў Яго да яшчэ большай веры. Мы можам трансфармаваць свой боль у цярпенне і знайсці нязмерныя ласкі. Вялікі выклік стаіць перад намі: знайсці новае жыццё сярод цярпення. Боль далучаецца да Мукі Хрыста. Езус не хоча келіха ў Аліўным садзе, але згаджаецца, каб ён цалкам стаў Яго лёсам, што павялічыла Яго ўнутраную сілу! Ідзецца не пра спрошчаны падыход, хутчэй гэтая падзея азначае прыняцце цемры ў жыцці.
Езусу адкрылася падчас Мукі, што Бог Айцец побач. Такім можа быць і наш шлях, мы можам адкрыць тую ж праўду, дапамагаючы адзін аднаму. Мы можам дапамагчы людзям у цяжкія хвіліны: слухаючы, прабываючы разам. Мы знаходзім гэта ў нашых сэрцах, а не ў кнігах – мы выяўляем, што можам расці праз пакуты, і ў дрэнны дзень мы разумеем, што спакой ахінае душу, або што не знікае зыркае святло ў цемры.
Gospel Reflections for Sundays of Year B by Donal Neary SJ
Чытаць далей
«Водар» Евангелля
У кастрычніку нас заклікаюць праверыць, як мы можам быць вучнямі-місіянерамі, якія нясуць пасланне веры, надзеі і любові. Іншымі словамі, што значыць для нашага жыцця мець «водар Евангелля»? Евангелле прапануе план для ўсіх тых, хто лічыць сябе вучнямі Хрыста. Ці ёсць у нас «смак» да Бога, здольнасць адчуваць Божую прысутнасць у свеце і Божую дабрыню ў кожным сустрэчным? Любіць так, як любіў Езус, адчуваць «смак Евангелля» азначае бачыць усіх вачыма любячага Бога і ставіцца да іх, як Езус, вітаючы шчыра і шчодра. Асабліва заўважым, што Езус заўсёды на баку маргіналізаваных, тых, каго грамадства хоча асудзіць.
Урывак з The Sacred Heart Messenger , кастрычнік 2021 г., Джэйн Мелет і Трыёна Доэрці
Чытаць далей
Важнасць слова “Так”
Дабро часта нараджаецца з такога падыходу да жыцця, які можна акрэсліць словам “Так” або “Магу-зрабіць”. Мы пакліканы ўзрастаць у мудрасці, у тым ліку навучыцца адрозніваць, калі трэба сказаць «так», а калі «не».
У нашай хрысціянскай традыцыі мы сузіраем і ўзвялічваем «Так» Марыі. Яна сказала «Так» Богу, і яе адзінае пытанне было: «Як гэта станецца?» Ніякіх папярэдніх умоў, ніякага неспакою, ніякага гандлю, ніякага патурання сабе. Яна казала жыццю “Так”, і што гэта было за жыццё!
Emerging from the Mess by Brendan McManus SJ and Jim Deeds (p. 64)
Чытаць далей
Жыццё як дар
Чаму мы так часта не бачым усяго і ўсіх, дадзеных нам як дар? Чаму мы так безуважна абыходзімся з людзьмі, быццам іх любоў, вернасць і адданасць належацца нам? Я лічу, што гэты недахоп зроку – наш спосаб пазбегнуць уразлівасці, якую прыносіць з сабой любоў, бо, незалежна ад таго, закахаліся мы ў асобу, супольнасць людзей, працу ці лад жыцця, гэтая любоў робіць нас уразлівымі. Страшна закахацца і яшчэ страшней, калі я ўсвядомлю, што іншы чалавек не мой, а Божы. Нават самы верны муж не назаўжды мой, бо нельга выключаць, што ён можа памерці раней за мяне. Маё любае дзіцятка вырасце і ўводзе ў самастойнае жыццё. Мой лепшы сябар можа з’ехаць. Калі мы адпускаем тое, на што нібыта маем права, і, наадварот, звяртаем увагу на сябе, атрымальнікаў незаслужаных падарункаў, то можам больш свабодна прабачаць іншым. У адносінах тады не ідзецца ўжо пра тое, што нам належыцца, а хутчэй пра ўзаемадзеянне, якое ажыццяўляецца ў дармовым даванні і прыняцці. Праз гэта мы можам больш свабодна прабачаць крыўды.
Урывак з «Ігнацыянскага кіраўніцтва да прабачэння» Марыны Берзінс МакКой (с.60)
Чытаць далей
Сэрца, розум і воля
У пошуках таго, што па-сапраўднаму істотна, суладдзе сэрца і розуму цалкам магчымае. Для волі таксама ёёсць месца. Распазнаванне прадугледжвае поўную раўнавагу паміж гэтымі трыма чалавечымі здольнасцямі.
Вопыт паказвае, што не кожнае прыемнае пачуццё з’яўляецца надзейным указальнікам. І наадварот, непрыемныя адчуванні часам могуць паказваць шлях да большага шчасця. Як ты дзейнічаеш, калі падчас крызісу цябе “кідае” ад аднаго пачуцця да іншага зноў і зноў? Ці спрабуеш распазнаваць свае ўнутраныя рухі, ці практыкуеш распазнаванне толькі на вызначальных жыццёвых скрыжаваннях? Хіба не варта звяртацца да яго і ў паўсядзённым жыцці? Што ты робіш, калі не згаджаешся з блізкімі па тым ці іншым пытанні, але вымушаны прыняць нейкае канкрэтнае рашэнне? Якім чынам вы, як бацькі, можаце дапамагчы свайму дзіцяці навучыцца распазнаваць? Ці ты здольны звярнуцца да распазнавання, калі цябе ахопліваюць сумневы?
Trust Your Feelings by Nikolaas Sintobin SJ (p.11)
Чытаць далей