Leven in gemeenschap met anderen

Geef ons ogen om de diepste noden in het leven van mensen te zien.
Geef ons harten vol liefde, zowel voor onze naasten als voor de vreemdelingen die we ontmoeten.
Help ons te begrijpen wat het betekent om anderen lief te hebben zoals we onszelf liefhebben.
Leer ons te zorgen op een manier die kracht geeft aan wie ziek zijn.
Vul ons met vrijgevigheid wanneer we de hongerigen te eten geven en de dorstigen te drinken.
Laat ons een genezende aanwezigheid zijn voor wie zwak en uitgeput zijn, door hen gastvrijheid en vriendelijkheid te bieden.
Laat ons niet vergeten te luisteren en een helpende hand én hart te bieden wanneer de gelegenheid zich voordoet.
Geef ons begripvolle harten wanneer we van mening verschillen, maar laat ons nooit onaangenaam zijn naar elkaar toe.
Inspireer ons om actief op zoek te gaan naar hen die ongezien en onbekend zijn, en hen in ons midden op te nemen.
Help ons om gastvrij te zijn voor ieder die bij ons aanklopt.

John Cullen, The Sacred Heart Messenger, augustus 2023

Lees meer

Asiel bieden

Het debat over vluchtelingen die illegaal worden verhandeld – of ze wel of geen recht hebben op enige middelen – overheerst vaak de gesprekken en kan leiden tot wantrouwige en veroordelende opmerkingen die verdeeldheid tussen mensen uitlokt en angst en haat aanwakkeren. Populisme en extremisme tieren hier welig bij.

Het verhaal van de barmhartige Samaritaan laat ons achter met vragen over wie wij zijn, waar wij onszelf in het verhaal plaatsen, en het geeft ons een ongemakkelijk gevoel dat wij ieder van de personages zouden kunnen zijn – of misschien wel allemaal. Wij zijn mensen die gemakkelijke, soms zelfs religieuze excuses vinden om niet te doen wat van ons wordt gevraagd. Wij zijn mensen die door een gewelddadige en zinloze wereld hulpeloos aan de kant van de weg worden achtergelaten. Wij zijn ook mensen die, zoals de verachte Samaritaan, aan een vreemdeling een dienst van mededogen, vriendschap en gastvrijheid kunnen aanbieden.

Wij worden uitgenodigd om verrassende vreemdelingen van gastvrijheid voor elkaar te zijn! Dat betekent ook dat wij onverwachte gastvrijheid zullen ontvangen van verrassende vreemdelingen – onze naasten.

Het bieden van asiel was ooit een kenmerkende dienst van de Kerk; dit zou hersteld moeten worden. Niemand mag zich buitengesloten voelen van onze Kerk. Asiel bieden is een trouw getuigenis van de boodschap en de zending van de Kerk. Asiel bieden is de synodale manier van trouw, hoopvol en liefdevol zijn. Dat betekent dat wij onszelf kwetsbaar maken voor anderen die we niet begrijpen, waarschijnlijk niet aardig vinden, en misschien zelfs schokkend of bedreigend achten.

John Cullen, The Sacred Heart Messenger, juli 2023

Lees meer

Het bredere perspectief

Een vriend, die de diagnose van een terminale ziekte kreeg, merkte op dat hij zich nu ging bezighouden met de serieuze taak van het sterven: loslaten van alles wat hem nog vasthield en zorg dragen voor het onafgemaakte in zijn leven en relaties. Ouder worden betekent niet met je pijp en pantoffels gaan zitten in een schommelstoel. Het vraagt om serieus werk waarvoor we in de voorgaande jaren niet zijn toegerust.

De vlinder heeft ons hier veel te leren. Terwijl zij over het bos vliegt waar ze ooit uit haar cocon kwam en haar metamorfose doormaakte, kijkt ze neer op haar nakomelingen, die nog steeds als rupsen over de takken kruipen, zonder enig besef van wat er voor hen ligt. Het draait voor hen enkel om eten en zelfbescherming. Maar de vlinder ziet het grotere geheel. Zij weet dat het rupsenleven niet het einde van het verhaal is. Zij weet dat juist op het moment dat je denkt hulpeloos uit elkaar te vallen, er iets wonderbaarlijks kan ontstaan.

Wanneer je het grotere geheel kunt zien, verandert alles. Je weet dat alles voorbijgaat en dat de menselijke geest blijft voortbestaan. Je kijkt anders naar het leven. Je kijkt door de lens van de mysticus. Het vermogen om het grotere perspectief te zien kan de jongere mensen in je leven helpen om beter om te gaan met – en misschien zelfs verder te kijken dan – de voorbijgaande worstelingen in hun eigen bestaan.

Wanneer Simeon het kind Jezus aanschouwt, verklaart hij dat hij nu bereid is te sterven, want hij heeft de vervulling van Gods droom gezien. Zoals Simeon heb jij de berg van je leven beklommen. Je ziet de wijde horizon, met zijn schoonheid én zijn gevaren. Je hebt de kracht van God in je eigen leven ervaren. En zelfs wanneer je het punt nadert waarop je alles wat je kent en liefhebt moet loslaten, sta je – net als de ontluikende vlinder – op de drempel van transformatie.

Margaret Silf, The Sacred Heart Messenger, december 2023

Lees meer

Geloof uit zich op verschillende manieren

Bij het lezen van een tekst over het laatste oordeel vroeg een vrouw van in de tachtig zich af: “Als God mij vergeven heeft, waarom is er dan nog een oordeel?” Ik kon haar vraag goed begrijpen. Met enige theologische vrijheid zei ik dat het oordeel na de dood er is zodat God ons opnieuw kan zeggen dat wij vergeven zijn, en om ons te herinneren aan het goede dat we hebben gedaan en geprobeerd te doen. Haar antwoord was: “Troostend voor hen die ooit gedoopt zijn en die zijn afgedwaald.” Dacht ze daarbij niet aan zichzelf, maar aan haar kinderen, van wie de meesten niet naar de kerk gingen? Ik denk van wel. Vaak verbergen religieuze vragen van mensen een zorg die ze hebben om anderen.

Veel ouders en grootouders maken zich zorgen over het gebrek aan geloof bij hun kinderen en kleinkinderen. Het is een groot verdriet voor een generatie die haar best deed om het geloof door te geven. Enkele woorden van wijsheid die kunnen helpen: “Laat God voor hen zorgen, Hij houdt nog meer van hen dan jij”; “We vinden allemaal onze eigen weg naar God en in het leven”; “Hun geloof komt op zijn eigen tijd.” Het is troostend te bedenken dat veel goedheid – vriendelijkheid, liefde voor de armen, gebed, zorg en compassie – wordt doorgegeven door ouders, ook al uit het geloof van een jongere generatie zich misschien op een andere manier.

Maria en Jozef vroegen zich af wat Jezus bezielde toen Hij zomaar wegliep en hen bezorgd en angstig achterliet. Zijn antwoord, “Ik moet bezig zijn met de zaken van mijn Vader”, geldt ook voor ons. Veel mensen zijn met de zaken van hun Vader bezig op een andere manier dan ik, of dan een ouder dat is. Het belangrijkste is dat wij – ergens, op de een of andere manier -, in ons proberen een goed leven te leiden, bezig zijn met ‘de zaken van onze Vader’!

Donal Neary s.j., The Sacred Heart Messenger, january 2021

Lees meer

Wees als de heilige Franciscus van Assisi

Het feest van Sint-Franciscus van Assisi wordt elk jaar gevierd op 4 oktober. Het markeert het einde van het Seizoen van de Schepping* en nodigt ons uit om de patroonheilige van de ecologie te vieren. Franciscus was een mysticus die ons “in trouw aan de Schrift, (uitnodigde) de natuur te erkennen als een schitterend boek waarin God tot ons spreekt en aan ons iets doorgeeft van zijn schoonheid en goedheid” (Laudato Si’, 12).

Franciscus besefte diep hoe alles met elkaar verbonden is en hij begreep intuïtief wat wij vandaag integrale ecologie noemen. Net zoals Jezus vaak de natuur opzocht en zich verwonderde over de mussen (Lucas 12 ,6) en het kleinste zaadje (Lucas 17, 5), zo leefde ook Franciscus in volledige harmonie met de schepping. Hij liet ons zien dat zorg voor de schepping onlosmakelijk verbonden is met zorg voor elkaar, rechtvaardigheid voor de armen en innerlijke vrede. Doordat hij alles als verbonden zag, en dit met vreugde en een open hart beleefde, was – en is – Franciscus zeer geliefd. Hij raakt aan de kern van wat het betekent om mens te zijn en nodigt ons uit tot een diepe innerlijke ommekeer: “Zoals dat gebeurt wanneer wij op iemand verliefd worden, was Franciscus’ reactie, telkens wanneer hij naar de zon, de maan, de kleinste dieren keek, zingen en daarbij betrok hij in zijn lof alle andere schepselen” (Laudato Si’, 11).

Wij worden geroepen tot dit bewustzijn, zodat we onze gebroken relatie met de natuur én met elkaar kunnen herstellen. We worden uitgenodigd om ons af te keren van vernietiging en, door ons diep verbonden te voelen met alles wat bestaat, meer zorg te dragen voor ons gemeenschappelijk huis.

*noot van de vertaler: periode van 1 september tot 4 oktober waarin gelovigen wereldwijd extra aandacht besteden aan de schepping en de verantwoordelijkheid die we daarvoor hebben.

Tríona Doherty en Jane Mellett, The Sacred Heart Messenger, oktober 2021

Lees meer

Dankbaarheid

Er valt veel te zeggen voor dankbaarheid. Het leven is een kostbaar geschenk, dat we zouden moeten waarderen en van harte beleven. Ik ken een lieve dame die zegt dat je moet leven met een dankbaar hart. Elke ochtend dankt ze God, en elke avond opnieuw. Als we allemaal maar zo zouden kunnen leven, elke dag. Het gaat niet alleen om dankbaarheid aan God voor zijn kostbare gave aan ons. Het is ook goed voor onszelf om dingen op waarde te schatten. Het verbetert onze kijk op het leven. We worden positiever, en we zien nog meer van het goede dat God ons heeft gegeven.

We nemen zoveel als vanzelfsprekend aan, en dat kan leiden tot een negatieve houding. Leven met een dankbaar hart betekent beseffen dat God ons alles heeft gegeven, en dat Hij wil dat we gelukkig zijn. – “Dit is de dag die de Heer heeft gemaakt, laten wij juichen en ons verheugen” (Psalm 118, 24).

Mary Hunt, The Sacred Heart Messenger, februari 2022

Lees meer

Wees dankbaar voor onze voedselbronnen

We verspillen veel voedsel.

We kopen te veel.

We laten ons verleiden door koopjes zoals “3 voor de prijs van 2”.

Paus Franciscus over voedselverspilling:

“Onze grootouders deden hun best om geen restjes weg te gooien. Door het consumentisme zijn wij gewend geraakt aan dagelijkse voedselverspilling, waardoor we de werkelijke waarde van voedsel niet meer zien … voedsel weggooien is alsof je steelt van de tafel van de armen en hongerigen – volgens de voedselorganisatie van de Verenigde Naties gaat er elk jaar ongeveer 1,3 miljard ton voedsel verloren of wordt verspild. Dat is een derde van alles wat voor menselijke consumptie wordt geproduceerd.”

Net als Jezus gebruikt paus Franciscus krachtige taal om zijn punt duidelijk te maken. Hij herinnert ons aan iets wat we liever niet horen. Wanneer we voedsel verspillen, tonen we geen respect voor wat de aarde ons schenkt. Zorgen voor de aarde gaat niet alleen over milieubewustzijn, maar ook over het eerlijk verdelen van de hulpbronnen van de aarde en dankbaarheid tonen voor wat zij ons geeft.

Donal Neary s.j., The Sacred Heart Messenger, september 2022

Lees meer

Delen en zorgen voor ons gemeenschappelijke huis

Het is de moeite waard om stil te staan bij de rijkdom van de term die de paus gekozen heeft voor moeder aarde – ons gemeenschappelijk huis. Het woord ‘thuis’ roept bij ons een wereld van herinneringen en emoties op. Als je een gelukkige kindertijd hebt gehad, is ‘thuis’ de plek waarvoor je de grootste genegenheid voelt: het bracht goede relaties samen met de bijzonderheden van de plek waar je je leven begon. Zoals Elvis Presley zingt: “Home is where the heart is.” Dit sluit aan bij het gezegde: ”Het kost handen om een huis te bouwen, maar alleen harten kunnen er een thuis van maken.”

De paus zegt:

Ons gemeenschappelijk huis is als “een zuster is met wie wij het bestaan delen, en als een mooie moeder die ons in haar armen neemt”. (Laudato Si’, 1)

Het is moeilijk een naam voor de wereld te bedenken die meer het hart raakt dan ‘ons gemeenschappelijk huis’. Onze planeet is “als een vaderland en de mensheid als een volk dat een gemeenschappelijk huis bewoont”. (Laudato Si’, 164)

We moeten herontdekken wat onze voorouders beleefden – een diep en liefdevol gevoel van verbondenheid met de aarde en al haar bewoners. Als kinderen deelden we misschien een klein huis; nu delen we een planeet. En net als Franciscus van Assisi in vroeger tijden, zijn wij in onze tijd geroepen om haar te beschermen en te herstellen.

Brian Grogan s.j., Finding God in a Leaf: The Mysticism of Laudato Si’.

Lees meer

Thuis zijn in de Bijbel

Als we verdriet hebben of twijfelen, weten we dat we ons in vertrouwen tot de Bijbel kunnen wenden. Wanneer we ons tot de Bijbel wenden, tot bepaalde verzen, maken we in feite onze eigen persoonlijke kaart van de kamers waar we ons thuis voelen bij God en bij onszelf. Deze kamers worden ons thuis. We kunnen ze bezoeken als we de dag beginnen of ’s avonds een rustige pauze inlassen. Deze verzen worden plaatsen waar we wortelen en waaruit we groeien, zoals de vruchtbare boom in de eerste psalm, “waarvan de bladeren nooit verwelken”.

De Bijbel en de evangeliën herinneren ons eraan dat we nooit alleen naar huis gaan! Gods woord is een uitnodiging om in gesprek te gaan – of dat nu verbaal of stil is. Vaak brengt dit gesprek ons in het gevarieerde gezelschap van de mensen in de Bijbelverhalen.

Thuis zijn in Gods woord staat ons eenzaamheid toe wanneer we die nodig hebben. Het biedt ons ook het interessante gezelschap van mensen die ons kunnen troosten als we verontrust zijn en ons kunnen verontrusten als we het te comfortabel hebben.

Alan Hilliard, The Sacred Heart Messenger

Lees meer

Geluk vinden door spiritualiteit

Mensen verlangen naar geluk. Soms zoeken we het op de verkeerde plaatsen en worden we nog ongelukkiger dan toen we onze zoektocht begonnen. Het is soms deze ondoordachte keuze die leidt tot meer persoonlijke en gemeenschappelijke ongeluk. “Die recreatieve drug zal me geen kwaad doen. Het is alleen maar een beetje plezier.” “Ik ben oké, ik zal wel rijden.” De menselijke ervaring bevestigt dat we het gelukkigst zijn als we mededogen en vrijgevigheid tonen in de verschillende gewone omstandigheden van het leven, door al die “little, nameless, unremembered, acts/Of kindness and of love” (William Wordsworth, Tintern Abbey – “kleine naamloze, onbekende daden van liefde en goedheid”*) die gewoonlijk het grootste deel van onze dag vullen. Aandacht voor anderen creëert een tevredenheid en vrede die ons sterkt om vreugde te verwelkomen en de last van verdriet te omarmen. Onverantwoorde prikkels gaan soms door voor geluk. Ze zijn echter meestal oppervlakkig en vergankelijk, en laten een holle nagloed achter. Geluk is de vrede en tevredenheid die ons helpen om verantwoord op koers te blijven. Oppervlakkige gevoelens van opgetogenheid gaan snel voorbij. Het ontwikkelen van een gezonde spiritualiteit zal ons helpen om blijvende vrede te vinden, omdat de weg naar vrede voortkomt uit reflectief leven en uit ervaring leren wat het werkelijk is om een authentiek persoon te zijn. Als er geen patroon is van op zijn minst minimale reflectie, leven we oppervlakkige levens.

*vert.: J.W. Schulte Nordholt

Jim Maher s.j., Reimagining Religion: A Jesuit Vision

Lees meer