De veertigdagentijd: een tijd om te luisteren
Het feest van Maria-Boodschap brengt ons terug bij de bron van de veertigdagentijd: de aankondiging van de menswording en Maria die ‘ja’ zegt tegen haar aandeel daarin. Het is een boodschap uit de hemel dat Gods zoon spoedig op aarde geboren zal worden. Het mysterie dat in de veertigdagentijd wordt afgesloten, begint nu.
Het verhaal rond Maria-Boodschap zit vol mensen: Maria, Jozef, Elizabet en de twee baby’s, in de buik van hun moeders – zoals wij allemaal begonnen zijn. Gods zoon kwam niet op aarde zonder dit zo menselijke begin. Hij had een moeder zoals wij allemaal. Wij gedenken ons begin.
Misschien kan de veertigdagentijd over mensen gaan in plaats van over rituelen. We kunnen tijd besteden aan het genieten van het gezinsleven, waarbij we de nadruk leggen op het geven aan familie en gemeenschap in plaats van ons af te vragen wat we kunnen krijgen. De veertigdagentijd kan een tijd zijn om te delen met hen die behoeftig zijn, een tijd om te voorzien in de behoeften van de wereld. Tijdens de veertigdagentijd kunnen we onze tijd en persoonlijke gaven vrijwillig aan anderen geven. De veertigdagentijd kan een tijd zijn om te luisteren, naar Gods woord en naar elkaar.
Donal Neary s.j., The Sacred Heart Messenger, april 2023
Lees meer
De missie van Sint-Patrick
Door de eeuwen heen zijn er veel legenden, verhalen en tradities ontstaan over de beroemdste heilige van Ierland. Het is daarom noodzakelijk om de man van de mythe te scheiden door terug te keren naar de eigen geschriften van Sint-Patrick, waaronder wat bekend is geworden als zijn Confessio (Belijdenis).
In een eenvoudig geschreven verslag schitteren Patricks vertrouwen in God en zijn dankbaarheid jegens hem die zoveel had bereikt met zo’n zwak instrument. Dit doet niets af aan het unieke licht dat zijn Confessio werpt op deze nederige missionaris van Christus die zijn evangelie van liefde naar het Ierse volk bracht. Een groot missionaris keek terug op zijn leven en zag het labyrintische patroon van Gods wonderbaarlijke plan.
Terwijl hij terugblikt op zijn levensreis, waarvan hij toegeeft dat die vol fouten en tekortkomingen zat, en in de schijnbaar toevallige gebeurtenissen van zijn leven, die zo onverklaarbaar waren toen ze plaatsvonden, ziet hij nu de hand van God die het verborgen plan voor de redding van de Ieren realiseert. Geen buitengewone wonderen markeerden zijn voortgang door heel Ierland, maar niettemin raakte hij het hart van jonge mensen die naar hem toe stroomden en hun leven toewijdden aan het volgen van Christus als priester of als religieus.
De essentiële kennis over een heilige ligt niet zozeer in data en plaatsen, maar eerder in zijn heiligheid, zijn waarden, wat hem inspireerde en zijn spirituele worstelingen. Op deze punten zijn we goed geïnformeerd. Patrick zet zijn missie op een rijtje en benadrukt de rol die God daarin speelde. Patrick werd in het verleden vaak verkeerd begrepen en men hoopte dat zijn lezers eindelijk zouden begrijpen hoe hij zijn lange, zware, maar uiteindelijk succesvolle missie zag. Zijn verhaal vertelt van Gods genade en geeft aanleiding tot verwondering en dankbaarheid.
Maurice Hogan c.s.j., in het voorwoord bij The Spiritual Journey of Saint Patrick van Aidan J. Larkin
Lees meer
Ga de woestijn in
Een Zen-gezegde luidt: ‘Laat los of word meegesleurd’ – en niemand wil worden meegesleurd. De veertigdagentijd nodigt ons uit om de woestijn in te gaan. Als we afzien van dingen die ons geen leven geven, maken we ook actief ruimte voor God om opnieuw leven en liefde in ons hart te blazen. We doen dit in het vertrouwen dat God, die van ons houdt, wil dat we voor het leven kiezen en de blokkades opruimen die in de weg staan. Dit is ‘goed nieuws’; een ware metanoia (verandering van hart). Gods Koninkrijk wordt in ons en om ons heen vervuld; het is nog niet voltooid, maar met elke woestijntocht komen we dichter bij die realiteit. Moge deze veertigdagentijd een periode van genade zijn.
Tríona Doherty en Jane Mellett, The Deep End: A Journey with the Sunday Gospels in the Year of Mark
Lees meer
Maak het stil, las een pauze in, haal adem
Het is geen toeval dat Jezus veertig dagen in de woestijn doorbrengt; dit is een heel bijzondere bijbelse tijdseenheid. Het herinnert ons aan de Israëlieten die veertig jaar door de woestijn zwierven voordat ze in het Beloofde Land aankwamen; de Zondvloed duurde veertig dagen; Mozes vastte veertig dagen in de woestijn bij de berg Sinaï (Deuteronomium 9, 18), net als Elia bij de berg Horeb (1 Koningen 19, 8). We zijn in goed gezelschap als we de woestijn, een plek waar God geopenbaard wordt, binnengaan. Tijdens de veertigdagentijd is het goed om ons los te maken van onze normale routines, het stil te maken, een pauze in te lassen, adem te halen. We hoeven hier niet bang voor te zijn, want het evangelie laat ons zien dat we in de tijd die we in de woestijn doorbrengen door de Geest geleid worden; dat we niet alleen zijn.
Tríona Doherty en Jane Mellett, The Deep End: A Journey with the Sunday Gospels in the Year of Mark
Lees meer
Vertrouw op God
Er is een inspirerende passage uit het boek Habakuk waarin de auteur de houding beschrijft van iemand wiens wereld in duigen is gevallen – hij is zijn broodwinning en inkomen kwijt; alles! De grond is onder zijn voeten weggevallen, iets wat talloze mensen elke dag overkomt, vooral in oorlogsgebieden en op vele andere gebieden van het leven. Toch kan de schrijver, geconfronteerd met zo’n enorme ramp, nog steeds zeggen: “Maar ik, ik verheug mij in de Heer; ik jubel vanwege de Heer die mij redt. De Heer God is mijn kracht” (Habakuk 3, 18-19). Dat is slechts een van de buitengewone daden van vertrouwen in God die je overal in de Bijbel aantreft. Dat is het soort geloof dat komt kijken bij ‘Ik geloof in God’. Op zulke momenten zijn velen van ons misschien niet in staat om zo’n daad van vertrouwen te stellen, omdat dit het geluk lijkt te tarten. We laten ons gewoon meevoeren door het biddende vertrouwen van onze geloofsgemeenschap, alsof we verstekelingen zijn op hun gebeden. De ervaring bevestigt ook dat mensen met een diep vertrouwend geloof gesteund worden door hun overtuiging dat we vooral in moeilijke tijden op God kunnen vertrouwen, omdat de Bijbel ons verzekert dat God aan de kant staat van hen die een gebroken hart hebben.
Jim Maher s.j., Reimagining Religion: A Jesuit Vision
Lees meer
Uitnodiging tot een hechtere relatie met God
Bezinning op de reis van het leven nodigt ons uit om zowel onze gaven als onze aandachtspunten te waarderen, zodat we kunnen groeien in openheid voor de Heer en zijn weg. Toen zij de woestijn doortrokken, veranderde het uitverkoren volk in zijn relatie met God, met Mozes en met elkaar. Soms waren deze veranderingen positief, maar soms ook niet. De geboden leerden hen over een God van liefde die hen riep tot een ware relatie met God en met elkaar. Ze herinnerden hen eraan dat God dicht bij hen was, met hen begaan en zich voor hen inzette. Hun beeld van God veranderde, net als hun relatie met God. Het verbond maakte hen tot een volk dat op een speciale manier met de Heer verbonden was. De wet van de liefde moest hun relaties sturen. Hoewel die hen soms leidde, gingen ze bij andere gelegenheden hun eigen weg en maakten en aanbaden ze zelfs valse goden. Egoïstische belangen kregen soms de overhand en de wijdere visie ging verloren. Op dezelfde manier zijn wij gemaakt naar het beeld van God, met het potentieel om te groeien. Als mensen van het Nieuwe Verbond krijgen we een speciale waardigheid en worden we uitgenodigd tot een hechtere relatie met God. Ons beeld van God en van onszelf kan veranderen. Door te groeien in zelfkennis kunnen we de vrijheid die we hebben om te reageren op de Heer uitbreiden door het naleven van het gebod van liefde. We kunnen echter ook onze eigen weg gaan door valse goden te vinden en te aanbidden. De keuzes die we maken hebben gevolgen voor onze relatie met de Heer en met elkaar. Door na te denken over onze ervaringen en ervan te leren, wordt de weg vrijgemaakt voor verandering en een trouwer leven in de waarheid die de Heer ons openbaart.
Overgenomen uit See God Act: The Ministry of Spiritual Direction door Michael Drennan s.j.
Lees meer
Er is niet zoveel veranderd
Ik weet zeker dat Noach zijn ark vandaag de dag nooit af zou krijgen. De vloed zou al over hem heen zijn gekomen voordat hij met bouwen was begonnen. Er zijn zoveel regels en voorschriften voor de meest eenvoudige taken. Er zijn bergen papierwerk die moeten worden doorgewerkt, formulieren die moeten worden ingevuld, toestemming die moet worden verkregen en normen waaraan moet worden voldaan.
Hij zou een milieueffectrapportage moeten invullen, de planningsinstantie laten weten dat hij een tijdelijke structuur aan het maken was, een gezondheids- en veiligheidsaudit ondergaan, de belastingdienst laten weten waar hij het geld vandaan had gehaald voor het geval hij aan het witwassen was en ervoor zorgen dat alle dierenrechtenorganisaties blij waren met het onderkomen dat hij de dieren hoopte te bieden.
De wereld is erg ingewikkeld geworden. Sommigen van ons dromen misschien van een idyllisch, eenvoudig leven waarin dingen met gemak en eenvoudige kameraadschap kunnen worden gedaan, maar die droom vervaagt meer en meer. Het is alsof de wereld gemaakt is om initiatief in de kiem te smoren en de status quo te handhaven. Bij nader inzien is dit niet nieuw. Ik weet zeker dat Noach in zijn tijd vergelijkbare problemen had. Natuurlijk, Jezus was ook een leider en het was de status-quo die hem liet kruisigen.
Overgenomen uit Dipping into Life: 40 Reflections for a Fragile Earth door Alan Hilliard
Lees meer
De bron van de liefde
Februari heeft veel thema’s, te beginnen met Sint Brigid en eindigend met de mogelijkheid van een schrikkeljaar. In het midden van dit alles is het feest van Sint Valentijn. Er waren veel Valentijnen in de vroege kerk. De eerste Valentijn, misschien wel de originele Sint Valentijn, stierf rond 270 na Christus omdat hij het huwelijk van de eerste christenen zou hebben gevierd, een praktijk die bij wet verboden was.
Wanneer de liefde gevierd wordt, vragen we ons soms af wat er gevierd wordt. Is het een voorbijgaand, vluchtig moment van emotionele verrukking? Of is het de pijn van het verlies? Of markeren we iets dat eeuwig, vreugdevol is en waarvoor geen woorden zijn?
Een beginpunt kan zijn om de bron van liefde te benoemen – we denken misschien dat wij de bron van onze liefde zijn. Of we kunnen ons afvragen of liefde ergens anders vandaan komt? Als de liefde ergens anders vandaan komt dan van onszelf, dan hangt ze niet van ons af. De liefde van ergens anders kan mijn kracht en levensonderhoud zijn in het leven. De liefde van elders kan mijn steun en toeverlaat zijn bij het liefhebben en bemind worden. Het kan ons ook vertellen hoe we die liefde kunnen herstellen. Ons christelijk geloof geeft ons het verhaal van Jezus van Nazareth die ons leert hoe we vergeving, opoffering, steun, zorg, herinnering en genezing kunnen verweven in ons verhaal van liefde.
‘Geliefden, laten we elkaar liefhebben, want de liefde komt van God. Iedereen die liefheeft is uit God geboren en kent God’ (1 Johannes 4, 7). Als we dit geloven, weten we dat liefhebben niet van ons afhangt, maar van de bron van alles.
Overgenomen uit The Sacred Heart Messenger, Alan Hilliard, februari 2021
Lees meer
‘Bij God zitten’
Soms bidden mensen niet omdat ze het gevoel hebben dat ze het niet waard zijn. Ze denken dat het niets voor hen is. Noem het woord ‘contemplatie’ en ze rennen hard weg. Ze denken dat het voor monniken en mensen met allerlei kwalificaties is. Gebed en contemplatie zijn niets meer dan gewoon ‘bij God zitten’.
De wereld waarin we leven kan erg afleiden. Alles wordt afgebroken of verscheurd, belangrijke concepten worden versnipperd tot kleine stukjes en beetjes. Gebed, en in het bijzonder contemplatie, stelt je in staat om binnen te gaan in het hart van God, wetende dat deze wereld klopt als één, dat er een harmonie is in de wereld. Je bent meer dan gebroken stukjes en losse onderdelen. Om in vrede te zijn moet je het geheel zien, een beeld van het geheel krijgen, een gevoel van het geheel krijgen – gebed en contemplatie kunnen je helpen dit te bereiken..
Ik merk dat als ik ’s ochtends bid, ik mijn dag met een grotere doelgerichtheid begin. Ik ben niet alleen maar aan het prutsen met kleine stukjes en beetjes en probeer deze niet chaotisch in elkaar te passen.
Alan Hilliard, Dipping into Life: 40 Reflections for a Fragile Earth
Lees meer
Vertrouw op God
Piekeren is de oorzaak van veel van de problemen in de wereld en het kan een waarschuwing zijn dat God op dit moment niet op de eerste plaats staat in mijn leven.
Een dag piekeren kan vermoeiender zijn dan een dag hard werken. Niets verspilt meer energie dan je zorgen maken. Het is totale tijdverspilling en nutteloos. Piekeren kan je gezondheid schaden. Het kan je bloeddruk verhogen, depressies veroorzaken, je stressniveau verhogen en je slapeloze nachten bezorgen. Het kan een langzame moordenaar zijn.
Er is geen pil die je kunt innemen om te stoppen met piekeren; er is geen seminar, boek of cd die een einde zal maken aan je gepieker. Het antwoord is om God de controle over je leven te geven. Vertrouw op Hem. Laat de dag van morgen aan God over. Steek bruggen pas over als je ze bereikt hebt. Open je paraplu pas als het begint te regenen.
Geef alles over aan God: jezelf, je problemen, plannen en gezondheid, alles. Geef jezelf aan Hem over. Je toekomst ligt in Gods handen en in zijn handen ben je veilig. Vertrouw op Hem en alles komt goed. Gemakkelijker gezegd dan gedaan. Het kan tijd kosten. Maar het werkt.
Terence Harrington OFMCap, overgenomen uit De Boodschapper van het Heilig Hart, december 2023
Lees meer