Geloof uit zich op verschillende manieren
Bij het lezen van een tekst over het laatste oordeel vroeg een vrouw van in de tachtig zich af: “Als God mij vergeven heeft, waarom is er dan nog een oordeel?” Ik kon haar vraag goed begrijpen. Met enige theologische vrijheid zei ik dat het oordeel na de dood er is zodat God ons opnieuw kan zeggen dat wij vergeven zijn, en om ons te herinneren aan het goede dat we hebben gedaan en geprobeerd te doen. Haar antwoord was: “Troostend voor hen die ooit gedoopt zijn en die zijn afgedwaald.” Dacht ze daarbij niet aan zichzelf, maar aan haar kinderen, van wie de meesten niet naar de kerk gingen? Ik denk van wel. Vaak verbergen religieuze vragen van mensen een zorg die ze hebben om anderen.
Veel ouders en grootouders maken zich zorgen over het gebrek aan geloof bij hun kinderen en kleinkinderen. Het is een groot verdriet voor een generatie die haar best deed om het geloof door te geven. Enkele woorden van wijsheid die kunnen helpen: “Laat God voor hen zorgen, Hij houdt nog meer van hen dan jij”; “We vinden allemaal onze eigen weg naar God en in het leven”; “Hun geloof komt op zijn eigen tijd.” Het is troostend te bedenken dat veel goedheid – vriendelijkheid, liefde voor de armen, gebed, zorg en compassie – wordt doorgegeven door ouders, ook al uit het geloof van een jongere generatie zich misschien op een andere manier.
Maria en Jozef vroegen zich af wat Jezus bezielde toen Hij zomaar wegliep en hen bezorgd en angstig achterliet. Zijn antwoord, “Ik moet bezig zijn met de zaken van mijn Vader”, geldt ook voor ons. Veel mensen zijn met de zaken van hun Vader bezig op een andere manier dan ik, of dan een ouder dat is. Het belangrijkste is dat wij – ergens, op de een of andere manier -, in ons proberen een goed leven te leiden, bezig zijn met ‘de zaken van onze Vader’!
Donal Neary s.j., The Sacred Heart Messenger, january 2021
Lees meer
Wees als de heilige Franciscus van Assisi
Het feest van Sint-Franciscus van Assisi wordt elk jaar gevierd op 4 oktober. Het markeert het einde van het Seizoen van de Schepping* en nodigt ons uit om de patroonheilige van de ecologie te vieren. Franciscus was een mysticus die ons “in trouw aan de Schrift, (uitnodigde) de natuur te erkennen als een schitterend boek waarin God tot ons spreekt en aan ons iets doorgeeft van zijn schoonheid en goedheid” (Laudato Si’, 12).
Franciscus besefte diep hoe alles met elkaar verbonden is en hij begreep intuïtief wat wij vandaag integrale ecologie noemen. Net zoals Jezus vaak de natuur opzocht en zich verwonderde over de mussen (Lucas 12 ,6) en het kleinste zaadje (Lucas 17, 5), zo leefde ook Franciscus in volledige harmonie met de schepping. Hij liet ons zien dat zorg voor de schepping onlosmakelijk verbonden is met zorg voor elkaar, rechtvaardigheid voor de armen en innerlijke vrede. Doordat hij alles als verbonden zag, en dit met vreugde en een open hart beleefde, was – en is – Franciscus zeer geliefd. Hij raakt aan de kern van wat het betekent om mens te zijn en nodigt ons uit tot een diepe innerlijke ommekeer: “Zoals dat gebeurt wanneer wij op iemand verliefd worden, was Franciscus’ reactie, telkens wanneer hij naar de zon, de maan, de kleinste dieren keek, zingen en daarbij betrok hij in zijn lof alle andere schepselen” (Laudato Si’, 11).
Wij worden geroepen tot dit bewustzijn, zodat we onze gebroken relatie met de natuur én met elkaar kunnen herstellen. We worden uitgenodigd om ons af te keren van vernietiging en, door ons diep verbonden te voelen met alles wat bestaat, meer zorg te dragen voor ons gemeenschappelijk huis.
*noot van de vertaler: periode van 1 september tot 4 oktober waarin gelovigen wereldwijd extra aandacht besteden aan de schepping en de verantwoordelijkheid die we daarvoor hebben.
Tríona Doherty en Jane Mellett, The Sacred Heart Messenger, oktober 2021
Lees meer
Dankbaarheid
Er valt veel te zeggen voor dankbaarheid. Het leven is een kostbaar geschenk, dat we zouden moeten waarderen en van harte beleven. Ik ken een lieve dame die zegt dat je moet leven met een dankbaar hart. Elke ochtend dankt ze God, en elke avond opnieuw. Als we allemaal maar zo zouden kunnen leven, elke dag. Het gaat niet alleen om dankbaarheid aan God voor zijn kostbare gave aan ons. Het is ook goed voor onszelf om dingen op waarde te schatten. Het verbetert onze kijk op het leven. We worden positiever, en we zien nog meer van het goede dat God ons heeft gegeven.
We nemen zoveel als vanzelfsprekend aan, en dat kan leiden tot een negatieve houding. Leven met een dankbaar hart betekent beseffen dat God ons alles heeft gegeven, en dat Hij wil dat we gelukkig zijn. – “Dit is de dag die de Heer heeft gemaakt, laten wij juichen en ons verheugen” (Psalm 118, 24).
Mary Hunt, The Sacred Heart Messenger, februari 2022
Lees meer
Wees dankbaar voor onze voedselbronnen
We verspillen veel voedsel.
We kopen te veel.
We laten ons verleiden door koopjes zoals “3 voor de prijs van 2”.
Paus Franciscus over voedselverspilling:
“Onze grootouders deden hun best om geen restjes weg te gooien. Door het consumentisme zijn wij gewend geraakt aan dagelijkse voedselverspilling, waardoor we de werkelijke waarde van voedsel niet meer zien … voedsel weggooien is alsof je steelt van de tafel van de armen en hongerigen – volgens de voedselorganisatie van de Verenigde Naties gaat er elk jaar ongeveer 1,3 miljard ton voedsel verloren of wordt verspild. Dat is een derde van alles wat voor menselijke consumptie wordt geproduceerd.”
Net als Jezus gebruikt paus Franciscus krachtige taal om zijn punt duidelijk te maken. Hij herinnert ons aan iets wat we liever niet horen. Wanneer we voedsel verspillen, tonen we geen respect voor wat de aarde ons schenkt. Zorgen voor de aarde gaat niet alleen over milieubewustzijn, maar ook over het eerlijk verdelen van de hulpbronnen van de aarde en dankbaarheid tonen voor wat zij ons geeft.
Donal Neary s.j., The Sacred Heart Messenger, september 2022
Lees meer
Delen en zorgen voor ons gemeenschappelijke huis
Het is de moeite waard om stil te staan bij de rijkdom van de term die de paus gekozen heeft voor moeder aarde – ons gemeenschappelijk huis. Het woord ‘thuis’ roept bij ons een wereld van herinneringen en emoties op. Als je een gelukkige kindertijd hebt gehad, is ‘thuis’ de plek waarvoor je de grootste genegenheid voelt: het bracht goede relaties samen met de bijzonderheden van de plek waar je je leven begon. Zoals Elvis Presley zingt: “Home is where the heart is.” Dit sluit aan bij het gezegde: ”Het kost handen om een huis te bouwen, maar alleen harten kunnen er een thuis van maken.”
De paus zegt:
Ons gemeenschappelijk huis is als “een zuster is met wie wij het bestaan delen, en als een mooie moeder die ons in haar armen neemt”. (Laudato Si’, 1)
Het is moeilijk een naam voor de wereld te bedenken die meer het hart raakt dan ‘ons gemeenschappelijk huis’. Onze planeet is “als een vaderland en de mensheid als een volk dat een gemeenschappelijk huis bewoont”. (Laudato Si’, 164)
We moeten herontdekken wat onze voorouders beleefden – een diep en liefdevol gevoel van verbondenheid met de aarde en al haar bewoners. Als kinderen deelden we misschien een klein huis; nu delen we een planeet. En net als Franciscus van Assisi in vroeger tijden, zijn wij in onze tijd geroepen om haar te beschermen en te herstellen.
Brian Grogan s.j., Finding God in a Leaf: The Mysticism of Laudato Si’.
Lees meer
Thuis zijn in de Bijbel
Als we verdriet hebben of twijfelen, weten we dat we ons in vertrouwen tot de Bijbel kunnen wenden. Wanneer we ons tot de Bijbel wenden, tot bepaalde verzen, maken we in feite onze eigen persoonlijke kaart van de kamers waar we ons thuis voelen bij God en bij onszelf. Deze kamers worden ons thuis. We kunnen ze bezoeken als we de dag beginnen of ’s avonds een rustige pauze inlassen. Deze verzen worden plaatsen waar we wortelen en waaruit we groeien, zoals de vruchtbare boom in de eerste psalm, “waarvan de bladeren nooit verwelken”.
De Bijbel en de evangeliën herinneren ons eraan dat we nooit alleen naar huis gaan! Gods woord is een uitnodiging om in gesprek te gaan – of dat nu verbaal of stil is. Vaak brengt dit gesprek ons in het gevarieerde gezelschap van de mensen in de Bijbelverhalen.
Thuis zijn in Gods woord staat ons eenzaamheid toe wanneer we die nodig hebben. Het biedt ons ook het interessante gezelschap van mensen die ons kunnen troosten als we verontrust zijn en ons kunnen verontrusten als we het te comfortabel hebben.
Alan Hilliard, The Sacred Heart Messenger
Lees meer
Geluk vinden door spiritualiteit
Mensen verlangen naar geluk. Soms zoeken we het op de verkeerde plaatsen en worden we nog ongelukkiger dan toen we onze zoektocht begonnen. Het is soms deze ondoordachte keuze die leidt tot meer persoonlijke en gemeenschappelijke ongeluk. “Die recreatieve drug zal me geen kwaad doen. Het is alleen maar een beetje plezier.” “Ik ben oké, ik zal wel rijden.” De menselijke ervaring bevestigt dat we het gelukkigst zijn als we mededogen en vrijgevigheid tonen in de verschillende gewone omstandigheden van het leven, door al die “little, nameless, unremembered, acts/Of kindness and of love” (William Wordsworth, Tintern Abbey – “kleine naamloze, onbekende daden van liefde en goedheid”*) die gewoonlijk het grootste deel van onze dag vullen. Aandacht voor anderen creëert een tevredenheid en vrede die ons sterkt om vreugde te verwelkomen en de last van verdriet te omarmen. Onverantwoorde prikkels gaan soms door voor geluk. Ze zijn echter meestal oppervlakkig en vergankelijk, en laten een holle nagloed achter. Geluk is de vrede en tevredenheid die ons helpen om verantwoord op koers te blijven. Oppervlakkige gevoelens van opgetogenheid gaan snel voorbij. Het ontwikkelen van een gezonde spiritualiteit zal ons helpen om blijvende vrede te vinden, omdat de weg naar vrede voortkomt uit reflectief leven en uit ervaring leren wat het werkelijk is om een authentiek persoon te zijn. Als er geen patroon is van op zijn minst minimale reflectie, leven we oppervlakkige levens.
*vert.: J.W. Schulte Nordholt
Jim Maher s.j., Reimagining Religion: A Jesuit Vision
Lees meer
Het wonder van ons universum
De “wijzen” staan ook bekend als magi, van het Griekse woord magos, dat vertaald kan worden als astronoom, tovenaar of ziener. De term magi verwees naar een groep Perzische of Babylonische priesters die de sterren en planeten bestudeerden om de betekenis achter kosmische gebeurtenissen te ontdekken. In de afgelopen jaren zijn er veel theorieën opgeworpen om het fenomeen van de ster die de “wijzen” naar Bethlehem volgden te verklaren: van de komeet van Halley (die rond het jaar 12 voor Christus zichtbaar was), tot een nieuwe ster, tot een uitlijning tussen Jupiter en Saturnus. Wetenschappers leren steeds meer over het heelal, over sterren en planeten en sterrenstelsels. Als we het kleinste muntstuk tegen een deel van de nachtelijke hemel zouden houden, zou het gebied dat het bedekt het licht van miljoenen sterren kunnen bevatten, waarvan er vele niet meer bestaan. In 2003-4 maakte de Hubble-telescoop, die in een baan om de aarde draait, een foto van zo’n stukje hemel. Het Hubble Ultra-Deep Field is een afbeelding van een klein gebied in de ruimte in het sterrenbeeld Fornax, dat naar schatting 10.000 sterrenstelsels bevat, elk met 100.000 miljoen sterren zoals onze zon. De uitgestrektheid van ons universum kan gewoon te veel voor ons zijn om te bevatten.
Wij geloven in een God die alles heeft voortgebracht, vanaf het moment van de schepping toen ons universum begon. Voor de “drie wijzen” leidde het wonderbaarlijke licht aan de hemel hen naar het licht van de wereld, de hoop van de mensheid. Dat is iets om te vieren.
Tríona Doherty en Jane Mellett, The Deep End: A Journey with the Sunday Gospels in the Year of Mark
Lees meer
Aanwezig zijn voor elkaar en voor God
Ik word vaak getroffen door de manier waarop mensen elkaar begroeten voordat de mis begint. Het is heel duidelijk dat mensen blij zijn om elkaar te zien en als er iemand ontbreekt, wordt er naar hem/haar gevraagd terwijl men zich afvraagt hoe het met die persoon gaat. De manier waarop we mensen begroeten, welkom heten, kan hen tot zegen zijn.
Bij aankomst in het huis van Elizabeth in het heuvelland van Juda begroette Maria Elizabeth, zo wordt ons verteld, en werd Elizabeth daardoor vervuld met de heilige Geest. Het zou prachtig zijn als we allemaal anderen konden begroeten op een manier die de heilige Geest in hen tot leven brengt. Niet alleen was Maria’s begroeting van Elizabeth een bron van zegen voor haar, maar ook Elizabeths daaropvolgende begroeting van Maria was een bron van zegen voor Maria.
Door Maria te begroeten verklaart Elizabeth haar tot de meest gezegende van alle vrouwen, vanwege het bijzondere kind dat zij in haar schoot droeg en ook omdat zij geloofde in het woord van belofte dat de Heer tot haar had gesproken door de engel Gabriël.
Hier was een ontmoeting tussen twee vrouwen die elk van hen dichter bij de Heer bracht. Er is hier een patroon voor ons allemaal. Het is onze roeping om aanwezig te zijn bij anderen, om anderen te begroeten op een manier die hen dichter bij de Heer brengt en die ruimte schept voor de Heer om vollediger in hen tot leven te komen.
Martin Hogan, The Word is Near You, on Your Lips and in Your Heart
Lees meer
De hand reiken aan hen die lijden
Ooit was ik de trotse eigenaar van een brommer, mijn goedkope vervoersmiddel naar mijn werk in een ziekenhuis in Dublin. Op een mooie dag vertrok ik zoals gewoonlijk naar mijn werkplek. Toen gingen de hemelsluizen open en stortte er een zondvloed neer op kurkdroog asfalt; een verraderlijke combinatie. Toen ik een grote rotonde opreed, slipte de motor en werd ik eraf geslingerd. Terwijl ik op de grond lag en me niet kon bewegen, kwam er een auto aanrijden. Twee artsen stapten uit, onderzochten me en belden een ambulance. Het was gênant om op de eerste hulp van mijn werk aan te komen en te moeten vertellen wat er was gebeurd. Ik werd echter met de grootste beleefdheid en zorg behandeld en zag hetzelfde medeleven voor iedereen om me heen. Gelukkig had ik geen ernstig letsel opgelopen en werd ik later die dag ontslagen, dankbaar dat ik nog leefde.
Een paar jaar later kwam ik op de plaats van een ongeluk in Londen. Een jonge pizzabezorger was van zijn motorfiets gereden. Hij sprak geen Engels en was duidelijk overstuur. Ik probeerde hem te troosten terwijl we op de ambulance wachtten. Toen de ambulancebroeders een ziekenhuisopname adviseerden, stond hij op en strompelde weg, zijn motorfiets langs de kant van de weg achterlatend. Ik vermoedde dat hij ongedocumenteerd was en bang was om zijn baan te verliezen of uitgezet te worden. Ik had het enorm met hem te doen.
We ontmoeten veel mensen die gekneusd en gebroken zijn door moeilijke ervaringen. Sommigen lijden onder grote fysieke pijn, anderen onder een donkere wolk van verdriet, het verdriet van verlies dat het leven berooft van vreugde. Economische tegenspoed en politieke onrust verwoesten de wereldvrede. We leggen onze handen in de verheerlijkte handen van Jezus, zodat we, gesterkt door zijn genade, beter in staat zijn om een hand van vriendschap uit te steken naar allen die lijden.
Zuster Siobhan O’Keeffe, The Sacred Heart Messengerjanuari 2023