Geluk vinden door spiritualiteit
Mensen verlangen naar geluk. Soms zoeken we het op de verkeerde plaatsen en worden we nog ongelukkiger dan toen we onze zoektocht begonnen. Het is soms deze ondoordachte keuze die leidt tot meer persoonlijke en gemeenschappelijke ongeluk. “Die recreatieve drug zal me geen kwaad doen. Het is alleen maar een beetje plezier.” “Ik ben oké, ik zal wel rijden.” De menselijke ervaring bevestigt dat we het gelukkigst zijn als we mededogen en vrijgevigheid tonen in de verschillende gewone omstandigheden van het leven, door al die “little, nameless, unremembered, acts/Of kindness and of love” (William Wordsworth, Tintern Abbey – “kleine naamloze, onbekende daden van liefde en goedheid”*) die gewoonlijk het grootste deel van onze dag vullen. Aandacht voor anderen creëert een tevredenheid en vrede die ons sterkt om vreugde te verwelkomen en de last van verdriet te omarmen. Onverantwoorde prikkels gaan soms door voor geluk. Ze zijn echter meestal oppervlakkig en vergankelijk, en laten een holle nagloed achter. Geluk is de vrede en tevredenheid die ons helpen om verantwoord op koers te blijven. Oppervlakkige gevoelens van opgetogenheid gaan snel voorbij. Het ontwikkelen van een gezonde spiritualiteit zal ons helpen om blijvende vrede te vinden, omdat de weg naar vrede voortkomt uit reflectief leven en uit ervaring leren wat het werkelijk is om een authentiek persoon te zijn. Als er geen patroon is van op zijn minst minimale reflectie, leven we oppervlakkige levens.
*vert.: J.W. Schulte Nordholt
Jim Maher s.j., Reimagining Religion: A Jesuit Vision
Lees meer
Het wonder van ons universum
De “wijzen” staan ook bekend als magi, van het Griekse woord magos, dat vertaald kan worden als astronoom, tovenaar of ziener. De term magi verwees naar een groep Perzische of Babylonische priesters die de sterren en planeten bestudeerden om de betekenis achter kosmische gebeurtenissen te ontdekken. In de afgelopen jaren zijn er veel theorieën opgeworpen om het fenomeen van de ster die de “wijzen” naar Bethlehem volgden te verklaren: van de komeet van Halley (die rond het jaar 12 voor Christus zichtbaar was), tot een nieuwe ster, tot een uitlijning tussen Jupiter en Saturnus. Wetenschappers leren steeds meer over het heelal, over sterren en planeten en sterrenstelsels. Als we het kleinste muntstuk tegen een deel van de nachtelijke hemel zouden houden, zou het gebied dat het bedekt het licht van miljoenen sterren kunnen bevatten, waarvan er vele niet meer bestaan. In 2003-4 maakte de Hubble-telescoop, die in een baan om de aarde draait, een foto van zo’n stukje hemel. Het Hubble Ultra-Deep Field is een afbeelding van een klein gebied in de ruimte in het sterrenbeeld Fornax, dat naar schatting 10.000 sterrenstelsels bevat, elk met 100.000 miljoen sterren zoals onze zon. De uitgestrektheid van ons universum kan gewoon te veel voor ons zijn om te bevatten.
Wij geloven in een God die alles heeft voortgebracht, vanaf het moment van de schepping toen ons universum begon. Voor de “drie wijzen” leidde het wonderbaarlijke licht aan de hemel hen naar het licht van de wereld, de hoop van de mensheid. Dat is iets om te vieren.
Tríona Doherty en Jane Mellett, The Deep End: A Journey with the Sunday Gospels in the Year of Mark
Lees meer
Aanwezig zijn voor elkaar en voor God
Ik word vaak getroffen door de manier waarop mensen elkaar begroeten voordat de mis begint. Het is heel duidelijk dat mensen blij zijn om elkaar te zien en als er iemand ontbreekt, wordt er naar hem/haar gevraagd terwijl men zich afvraagt hoe het met die persoon gaat. De manier waarop we mensen begroeten, welkom heten, kan hen tot zegen zijn.
Bij aankomst in het huis van Elizabeth in het heuvelland van Juda begroette Maria Elizabeth, zo wordt ons verteld, en werd Elizabeth daardoor vervuld met de heilige Geest. Het zou prachtig zijn als we allemaal anderen konden begroeten op een manier die de heilige Geest in hen tot leven brengt. Niet alleen was Maria’s begroeting van Elizabeth een bron van zegen voor haar, maar ook Elizabeths daaropvolgende begroeting van Maria was een bron van zegen voor Maria.
Door Maria te begroeten verklaart Elizabeth haar tot de meest gezegende van alle vrouwen, vanwege het bijzondere kind dat zij in haar schoot droeg en ook omdat zij geloofde in het woord van belofte dat de Heer tot haar had gesproken door de engel Gabriël.
Hier was een ontmoeting tussen twee vrouwen die elk van hen dichter bij de Heer bracht. Er is hier een patroon voor ons allemaal. Het is onze roeping om aanwezig te zijn bij anderen, om anderen te begroeten op een manier die hen dichter bij de Heer brengt en die ruimte schept voor de Heer om vollediger in hen tot leven te komen.
Martin Hogan, The Word is Near You, on Your Lips and in Your Heart
Lees meer
De hand reiken aan hen die lijden
Ooit was ik de trotse eigenaar van een brommer, mijn goedkope vervoersmiddel naar mijn werk in een ziekenhuis in Dublin. Op een mooie dag vertrok ik zoals gewoonlijk naar mijn werkplek. Toen gingen de hemelsluizen open en stortte er een zondvloed neer op kurkdroog asfalt; een verraderlijke combinatie. Toen ik een grote rotonde opreed, slipte de motor en werd ik eraf geslingerd. Terwijl ik op de grond lag en me niet kon bewegen, kwam er een auto aanrijden. Twee artsen stapten uit, onderzochten me en belden een ambulance. Het was gênant om op de eerste hulp van mijn werk aan te komen en te moeten vertellen wat er was gebeurd. Ik werd echter met de grootste beleefdheid en zorg behandeld en zag hetzelfde medeleven voor iedereen om me heen. Gelukkig had ik geen ernstig letsel opgelopen en werd ik later die dag ontslagen, dankbaar dat ik nog leefde.
Een paar jaar later kwam ik op de plaats van een ongeluk in Londen. Een jonge pizzabezorger was van zijn motorfiets gereden. Hij sprak geen Engels en was duidelijk overstuur. Ik probeerde hem te troosten terwijl we op de ambulance wachtten. Toen de ambulancebroeders een ziekenhuisopname adviseerden, stond hij op en strompelde weg, zijn motorfiets langs de kant van de weg achterlatend. Ik vermoedde dat hij ongedocumenteerd was en bang was om zijn baan te verliezen of uitgezet te worden. Ik had het enorm met hem te doen.
We ontmoeten veel mensen die gekneusd en gebroken zijn door moeilijke ervaringen. Sommigen lijden onder grote fysieke pijn, anderen onder een donkere wolk van verdriet, het verdriet van verlies dat het leven berooft van vreugde. Economische tegenspoed en politieke onrust verwoesten de wereldvrede. We leggen onze handen in de verheerlijkte handen van Jezus, zodat we, gesterkt door zijn genade, beter in staat zijn om een hand van vriendschap uit te steken naar allen die lijden.
Zuster Siobhan O’Keeffe, The Sacred Heart Messengerjanuari 2023

God is altijd aanwezig
Ik herinner me dat ik tjjdens de lockdown van Covid-19 op bezoek ging bij een oudere vrouw die alleen woonde. Ze volgde de mis op de laptop van haar kleindochter. Aan weerszijden van het scherm had ze twee kaarsen aangestoken en een paar bloemen in een vaas gezet, “om de aanwezigheid van de Heer in mijn huis en in mijn hart te eren” zoals ze me zei. Ik was diep geraakt door haar tastbare geloof.
Deze gebeurtenis herinnerde me eraan dat de aanwezigheid van de Heer het hart vormt van al onze woorden, onze eredienst en ons getuigenis. Zijn aanwezigheid gaat schuil achter de sluier van onze angsten, worstelingen en wantrouwen. De Heer is eenvoudigweg en diepgaand daar – voor ons en met ons – zoals Hij beloofd heeft, tot het einde der tijden. Niets van blijvende waarde gebeurt er in de Kerk zonder dat het begint met het herkennen van de Heer in ons midden, die lijdt met ons en al onze menselijke dilemma’s transformeert
De Heer zegt tegen ons:
‘Als je niet weet waarom dit ertoe doet,
zoek dan iemand die het wel weet –
het kind, de armen, de vergeten mens.
Leer van hen.
Dan leer je van Mij.
Je zult een levensmissie ontdekken.
Je zult rust vinden voor je ziel.
Ga zitten en eet.
John Cullen, The Sacred Heart Messenger, september 2023
Lees meer
Hoe we bidden
Onze relatie met God omvat ons hele leven, maar vindt een bijzondere uitdrukking in het gebed. Naarmate er veranderingen plaatsvinden in hoe wij onszelf ervaren, zullen er ook aanpassingen zijn in hoe wij ons tot God verhouden. Een ervaring van Gods liefde kan leiden tot een veranderde relatie met God, en vervolgens tot een verandering in ons gebed én in ons zelfbeeld.
Als ons beeld van onszelf verandert, verandert ook ons beeld van God — en daarmee ook ons gebed. We zullen ons ook op een andere manier tot anderen verhouden. Al deze elementen zijn met elkaar verbonden en beïnvloeden elkaar. Opmerken wat er in ons gebeurt, helpt ons om mee te bewegen met wat de Heer in ons bewerkt. Een gebed dat “echt” is en verbonden is met het leven, helpt de deur naar verandering te openen — of laat ons zien wat die verandering in de weg staat. Het haalt de focus weg van onszelf en hoe we moeten zijn, of hoe we zouden moeten zijn in gebed en in het leven. Tijd is nodig om los te komen van het idee dat we het “ooit goed zullen doen”. We blijven ons bewust van onze afhankelijkheid van God, zodat we Hem kunnen laten leiden.
Gebeden opzeggen is niet hetzelfde als bidden. Na verloop van tijd kunnen Gods verlangens een centralere plaats krijgen in ons gebed, terwijl de focus op het eigen ik vermindert. Het binnenbrengen van de echte levenskwesties in ons gebed vraagt om openheid voor verandering in al onze relaties – met onszelf, met God en met anderen. Door te letten op veranderingen in hoe we God ervaren, of in ons zelfbeeld als geschapen naar Gods beeld, of in het gebed zelf, worden we uitgenodigd om de verbanden daartussen te zien. Dit opent de diepere dimensie van deze relaties en de rijkdom die daarin besloten ligt. Zo wordt de verbinding tussen gebed en leven steeds duidelijker.
Michael Drennan s.j., See God Act: The Ministry of Spiritual Direction

De natuur als heilige plaats
Tuinen bieden eindeloze mogelijkheden voor beginnende mystici! Ze zijn veilige plekken, plaatsen van leven, overvloeiend van schoonheid. Waar een tuin is, is ook water en zijn levende wezens te vinden met hun gevarieerde schoonheid. Charles Darwin, hoewel hij vooral herinnerd wordt als de grote pleitbezorger van de evolutietheorie, zag zichzelf in de eerste plaats als een beschouwer van de natuur. Hij bracht een groot deel van zijn leven door met het overdenken van de eenvoudigste dingen, en hij besluit zijn beroemde werk
The Origin of Species, met de woorden: “Het is boeiend om te kijken naar een rijk begroeide oever…” Deze bescheiden oever die hij bestudeerde, heeft vele planten, zingende vogels, fladderende insecten en wormen die door de vochtige aarde kruipen. Dit alles brengt hem ertoe te overwegen dat “deze ingewikkeld geconstrueerde vormen, zo verschillend van elkaar en toch van elkaar afhankelijk… allemaal zijn voortgekomen uit wetten die om ons heen werkzaam zijn.”
Dus: zoek je eigen rijk begroeide oever, kijk er lang naar, denk na over haar lange geschiedenis en luister naar wat ze je probeert te zeggen. Laat dit jouw heilige plek zijn, waar je verliefd wordt op de natuur en op haar Schepper. Laat het weefsel van het leven tot leven komen onder je blik. Misschien zul je, net als Darwin, uitroepen: “Het is voor mij een prachtige dag geweest, alsof een blinde het zicht is geschonken.”
Brian Grogan s.j., Finding God in a Leaf: The Mysticism of Laudato Si’.

De Heer komt tot hen die Hem biddend zoeken
Het valt op dat weduwen een zeer positieve rol spelen in de evangelies. In een van de parabels die Jezus vertelde, blijft een weduwe er zolang bij een corrupte rechter op aandringen dat het recht waarop zij aanspraak maakt voltrokken wordt, totdat hij haar serieus neemt. Jezus vertelde deze gelijkenis als aanmoediging voor ons om altijd te blijven bidden en de moed niet te verliezen. Bij een andere gelegenheid, terwijl Jezus in de tempel in Jeruzalem was, zag Hij een weduwe twee koperen muntjes in de offerkist werpen – alles wat zij had om van te leven. Jezus vestigde de aandacht van zijn leerlingen op haar als een voorbeeld van totale overgave aan God. In een van de evangelies vinden we ook een weduwe, Anna genaamd, die de tempel nooit verliet en God dag en nacht diende met vasten en gebed.
Weduwen waren kwetsbaar in de tijd van Jezus, in het bijzonder als ze geen kinderen hadden, waren ze bijzonder kwetsbaar. Juist hun kwetsbare positie bracht hen er wellicht toe zich volledig aan God toe te vertrouwen. Als ze niemand hadden op wie ze konden rekenen, konden ze op God vertrouwen. Doordat ze enigszins alleen in de wereld stonden, ontstond er ruimte in hun leven die door God werd vervuld.
Anna leefde in voortdurende, biddende verbondenheid met God. Het was dan ook passend dat zij juist op het moment daar was toen Maria en Jozef hun kind naar de tempel brachten en Simeon verkondigde wie dit kind zou worden. Later zou de volwassen Jezus zeggen: “Vraag en u zal gegeven worden; zoek en u zult vinden.” Anna was iemand die de Heer zocht in gebed, en op een dag vond zij Degene die zij zocht. En toen ze Hem gevonden had, deelde zij Hem met anderen. Ze sprak over het kind met allen die uitzagen naar de verlossing van Jeruzalem. We kunnen veel leren van deze weduwe. Zij herinnert ons eraan dat de Heer komt tot degenen die Hem biddend zoeken en zij spoort ons aan om de Heer die tot ons gekomen is, te delen met anderen.
Martin Hogan, The Word of God is Living and Active
Lees meer
Priesters en religieuzen in je parochie
Als je naar de priester in je parochie kijkt, denk dan eens na over wie je ziet in plaats van wat je ziet. De wie is de man die op een bepaald moment in zijn leven voelde dat God wilde dat hij priester werd. De wie is iemand die onzekerheid, twijfel en teleurstelling kent, maar die het geloof nog steeds de moeite waard vindt en het ambt zijn gekozen levenswijze. De wie is iemand die een vriendelijk woord waardeert en absoluut de steun van je gebeden nodig heeft. Als we de priester zien als wat wordt hij een functionaris, een dienstverlener met wie je alleen maar contact opneemt als je een dienst nodig hebt. Toen Jezus de twaalf uitzond, wist Hij dat de mensen hen net zo hard nodig hadden als zij de mensen. Die waarheid gaat nog altijd op.
Denk nu aan de priesters en religieuzen die je kent en hoe zij met je omgaan. Momenten van verdriet en rouw, onzekerheid of angst, ziekte of spanning, momenten ook van vreugde en plezier – waar waren zij toen? Zeer waarschijnlijk: dicht bij je. Als je welgemeende kritiek op priesters of religieuzen hoort, kun je die misschien accepteren, begrijpen en meevoelen. Maar voel je dat die kritiek onterecht is, dan zou je kunnen zeggen: ‘Dat is niet mijn ervaring.’ Daarmee erken je tenminste de weg die gekozen is als antwoord op een oproep van God, omdat Jezus mensen opmerkte en voelde dat ze ambtsdragers in hun midden nodig hadden. Praat eens na, na de mis; een glimlach, een handdruk doen wonderen; waarom niet zeggen: ‘Bedankt dat je er bent’, of ‘Ik heb tijdens de mis voor u gebeden.’
Vincent Sherlock, Let Advent Be Advent
Lees meer
God is ons diepste verlangen
Het populaire beeld van een mysticus is dat van iemand die veel tijd alleen doorbrengt in stil gebed, niet gestoord door afleidingen van de wereld. De mystiek van de natuur is echter een geschenk voor iedereen! Misschien ben je niet iemand die veel tijd een op een met God doorbrengt. Maar, als je de natuur beziet, groei je dan in verwondering, in het besef dat de hele schepping een lied zingt en je uitnodigt om de melodie ervan op te pakken? Voel je ontzag als je af en toe korte momenten doorbrengt in verwondering over de de steeds verrassende natuur. Als je je zorgen maakt over de rommeligheid van het leven, kun je die dan omhullen met dankbaarheid voor de krachtige drang tot groei in de natuur? Kun je hopen dat God deze chaotische wereld misschien niet aan zijn eigen destructieve lot heeft overgelaten, maar creatief werkt om haar tot haar beoogde schoonheid te brengen?
De paus zegt:
Waarnemen dat ieder schepsel de lofzang van zijn bestaan zingt, betekent leven met vreugde in de liefde van God en de hoop. Deze beschouwing van de schepping maakt het ons mogelijk in ieder ding een wijze les te ontdekken die God ons wil meedelen, omdat voor een gelovige het kijken naar de schepping ook het luisteren naar een boodschap, het horen van een paradoxale en stille stem is. (Laudato Si’, 85)
Om mysticus te zijn, hoef je dus niet iemand te zijn van wie de knieën verslijten – hoewel God sommige harten naar die stille intimiteit trekt. Je hoeft alleen maar lang en liefdevol naar de schepping te kijken en haar tot je hart te laten spreken.
Brian Grogan s.j., Finding God in a Leaf: The Mysticism of Laudato Si’
Lees meer