De bron van de liefde

Februari heeft veel thema’s, te beginnen met Sint Brigid en eindigend met de mogelijkheid van een schrikkeljaar. In het midden van dit alles is het feest van Sint Valentijn. Er waren veel Valentijnen in de vroege kerk. De eerste Valentijn, misschien wel de originele Sint Valentijn, stierf rond 270 na Christus omdat hij het huwelijk van de eerste christenen zou hebben gevierd, een praktijk die bij wet verboden was.

Wanneer de liefde gevierd wordt, vragen we ons soms af wat er gevierd wordt. Is het een voorbijgaand, vluchtig moment van emotionele verrukking? Of is het de pijn van het verlies? Of markeren we iets dat eeuwig, vreugdevol is en waarvoor geen woorden zijn?

Een beginpunt kan zijn om de bron van liefde te benoemen – we denken misschien dat wij de bron van onze liefde zijn. Of we kunnen ons afvragen of liefde ergens anders vandaan komt? Als de liefde ergens anders vandaan komt dan van onszelf, dan hangt ze niet van ons af. De liefde van ergens anders kan mijn kracht en levensonderhoud zijn in het leven. De liefde van elders kan mijn steun en toeverlaat zijn bij het liefhebben en bemind worden. Het kan ons ook vertellen hoe we die liefde kunnen herstellen. Ons christelijk geloof geeft ons het verhaal van Jezus van Nazareth die ons leert hoe we vergeving, opoffering, steun, zorg, herinnering en genezing kunnen verweven in ons verhaal van liefde.

‘Geliefden, laten we elkaar liefhebben, want de liefde komt van God. Iedereen die liefheeft is uit God geboren en kent God’ (1 Johannes 4, 7). Als we dit geloven, weten we dat liefhebben niet van ons afhangt, maar van de bron van alles.

Overgenomen uit The Sacred Heart Messenger, Alan Hilliard, februari 2021

Lees meer

‘Bij God zitten’

Soms bidden mensen niet omdat ze het gevoel hebben dat ze het niet waard zijn. Ze denken dat het niets voor hen is. Noem het woord ‘contemplatie’ en ze rennen hard weg. Ze denken dat het voor monniken en mensen met allerlei kwalificaties is. Gebed en contemplatie zijn niets meer dan gewoon ‘bij God zitten’.
De wereld waarin we leven kan erg afleiden. Alles wordt afgebroken of verscheurd, belangrijke concepten worden versnipperd tot kleine stukjes en beetjes. Gebed, en in het bijzonder contemplatie, stelt je in staat om binnen te gaan in het hart van God, wetende dat deze wereld klopt als één, dat er een harmonie is in de wereld. Je bent meer dan gebroken stukjes en losse onderdelen. Om in vrede te zijn moet je het geheel zien, een beeld van het geheel krijgen, een gevoel van het geheel krijgen – gebed en contemplatie kunnen je helpen dit te bereiken..

Ik merk dat als ik ’s ochtends bid, ik mijn dag met een grotere doelgerichtheid begin. Ik ben niet alleen maar aan het prutsen met kleine stukjes en beetjes en probeer deze niet chaotisch in elkaar te passen.

Alan Hilliard, Dipping into Life: 40 Reflections for a Fragile Earth

Lees meer

Vertrouw op God

Piekeren is de oorzaak van veel van de problemen in de wereld en het kan een waarschuwing zijn dat God op dit moment niet op de eerste plaats staat in mijn leven.

Een dag piekeren kan vermoeiender zijn dan een dag hard werken. Niets verspilt meer energie dan je zorgen maken. Het is totale tijdverspilling en nutteloos. Piekeren kan je gezondheid schaden. Het kan je bloeddruk verhogen, depressies veroorzaken, je stressniveau verhogen en je slapeloze nachten bezorgen. Het kan een langzame moordenaar zijn.

Er is geen pil die je kunt innemen om te stoppen met piekeren; er is geen seminar, boek of cd die een einde zal maken aan je gepieker. Het antwoord is om God de controle over je leven te geven. Vertrouw op Hem. Laat de dag van morgen aan God over. Steek bruggen pas over als je ze bereikt hebt. Open je paraplu pas als het begint te regenen.

Geef alles over aan God: jezelf, je problemen, plannen en gezondheid, alles. Geef jezelf aan Hem over. Je toekomst ligt in Gods handen en in zijn handen ben je veilig. Vertrouw op Hem en alles komt goed. Gemakkelijker gezegd dan gedaan. Het kan tijd kosten. Maar het werkt.

Terence Harrington OFMCap, overgenomen uit De Boodschapper van het Heilig Hart, december 2023

Lees meer

God begeleidt ons in tijden van angst

In een vreemde stad was me verteld dat ik me moest aansluiten bij een inwoner om de weg over te steken – met hem zou ik veilig zijn. Normaal gesproken was ik doodsbang in een stad vol met verkeer. Deze keer werd de angst echter overwonnen met de hulp van een ander, van iemand die me kon helpen bij het oversteken.

Veel van onze angsten verdwijnen als we ze delen; ze verdwijnen niet meteen, maar ze zijn anders. We kunnen elkaar helpen omdat we allemaal wel eens bang zijn, net zoals mensen bang waren (en nog steeds zijn) voor covid. Bij een sterfgeval zijn we bang voor eenzaamheid, om alleen achter te blijven. Het is hetzelfde wanneer we ouder worden. We hebben allemaal dit soort angsten en we kunnen ze meenemen in onze relatie met God. Job in het Oude Testament was zo. Hij was zelfs bang dat hij zijn God zou verliezen, maar door eerlijk te zijn tegen God kon hij met zijn angst leven. Jezus was bang in de hof van Gethsemane, maar later, vertrouwend op zijn Vader, ging Hij onbevreesd zijn dood tegemoet.

Moge God ons zegenen met de vreugde om met Hem te wandelen, ons te vergezellen in tijden van angst, ons te helpen om ons leven te leiden met vertrouwen en zelfverzekerdheid. Een uitspraak van Jezus in het evangelie is: ‘Wees niet bang. Ik ga altijd voor je uit. Kom, volg Mij.’ Ons gebed kan zijn: ‘Heer, help me geloven dat er niets kan gebeuren dat U en ik samen niet aankunnen en overwinnen.’

Overgenomen uit The Sacred Heart Messenger, juli 2023

Lees meer

Onze ster van Bethlehem

We bidden vaak: ‘Hart van Jezus, maak ons hart zoals dat van u.’ We bidden om net zo ruimhartig in mededogen en zorg voor heel de schepping te zijn als Jezus.
De god van Herodes in het verhaal van de drie wijzen is klein, gevormd naar het beeld en de gelijkenis van Herodes zelf. Zijn god is net zo klein als zijn invloed, die niet lang standhield, en zo klein als de edelsteen in zijn kroon. Hij heeft God zo klein gemaakt als het bereik van zijn hart, dat alleen naar anderen keek om te ontvangen, niet om te geven. Zijn zucht naar macht was zo sterk dat hij zelfs kleine kinderen, die hem zouden kunnen bedreigen, doodde Een deel van hem wilde later in zijn leven Jezus zien en horen, maar alleen om Hem te veroordelen.
De God van de Wijzen was een grote god! Groot genoeg om de wijzen op de lange reis naar Bethlehem te brengen. Ze volgden de ster van liefde, goedheid, geloof, moed, volharding en rechtvaardigheid; geleid door een ster waarvan het licht, het licht van God, nooit faalt. Hun God was groot genoeg om herkend te worden in een klein kind. Ze zochten en vonden wat ze zochten, ook al wisten ze misschien niet precies wat ze zouden vinden.
De ster die ons leidt is de ster van de liefde en van vragen, van de vreugde en zorgen van onze levensreis. Deze leeft in de harten van iedereen die we ontmoeten. Zoals Sint-Franciscus van Assisi zien we in een menigte mensen geen massa, maar de liefde en het beeld van God vermenigvuldigd in allen. Zijn God was groots en, zoals Jezus, ging zijn zorg voor Gods wereld uit naar elke persoon die God heeft geschapen, elk grassprietje en alles wat leeft.

Overgenomen uit De Boodschapper van het Heilig Hart, januari 2023

Lees meer

Het Grootste Geschenk

Silvano Fausti s.j. schreef een versie van het kerstverhaal dat populair is op Italiaanse basisscholen. Caleb was de armste van de herders in de buurt van Bethlehem in die heilige nacht. Hij had maar twee schapen. Toen de engel aan de herders verscheen en hen vertelde dat ze naar de stad moesten gaan om hun Verlosser in een kribbe in een grot te vinden, verzamelden ze snel wat geschenken, wat er maar voor handen was. De een bracht een kip, de ander versgebakken brood en weer een ander een mand met fruit. Caleb volgde hen, maar omdat hij zo arm was, had hij geen geschenk om mee te nemen.

Toen de herders de grot bereikten, gingen ze naar binnen, elk met hun geschenk, en knielden voor Jezus. Al snel kwamen er andere mensen aan, die allemaal een geschenk meebrachten om het heilige kind te eren. Caleb bleef een eindje uit de buurt, te beschaamd om met lege handen te komen.

Maria en Jozef voelden zich overweldigd door hun bezoekers. De menigte en al die cadeautjes waren moeilijk te overzien, vooral omdat Maria ook Jezus vasthield. Toen ze Caleb zag staan, met zijn lege handen en verdrietige uitdrukking, vroeg ze hem dichterbij te komen en legde de baby in zijn armen terwijl ze de cadeaus in ontvangst nam. Calebs handen waren niet langer leeg. Ze hielden in feite het grootste geschenk van allemaal vast.

Zelfs als we de Heer deze Kerst weinig of niets te bieden hebben, kan die armoede op zich al genoeg zijn om de Zoon van God te verwelkomen.

Overgenomen uit De Boodschapper van het Heilig Hart, december 2023

Lees meer

Christus wordt elk jaar opnieuw geboren in onze harten

Veel mensen vinden de winter moeilijk; met koud weer en weinig zonlicht kan het een zware tijd zijn. Maar het is tijdens deze weken dat christenen iets verbazingwekkends vieren: God die de mensheid binnentreedt, en onder ons leeft als een volwaardig mens op een manier die we nog steeds moeilijk onder woorden kunnen brengen. Jezus – een Palestijnse Jood die werd geboren als lid van een dakloze familie in een stal in een afgelegen deel van het Romeinse Rijk – werd vanaf het allereerste begin gemarginaliseerd. Toch veranderde Hij de geschiedenis en blijft Hij ons leven vandaag de dag veranderen.

In alle schrijnende worstelingen van onze wereld, toen en nu, is God geboren. Christus wordt elk jaar opnieuw geboren zowel in ons hart, als we daar ruimte voor Hem kunnen maken, als in onze wereld wanneer we bewust kijken op gewone plaatsen. Wanneer we op kerstochtend de witte kaars op de adventskrans aansteken, laten we dan niet vergeten waar deze kaars voor staat: de vrede, eenheid en hoop waar de wereld zo naar verlangt. We worden uitgenodigd om ons te verheugen met de engelen en de herders, samen te loven en te zingen: ‘Eer aan God in de hoogste hemel en vrede op aarde voor alle mensen die Hij liefheeft.’

Overgenomen uit Het diepe einde: Een reis met de zondagse evangeliën in het jaar van Marcus door Tríona Doherty en Jane Mellet

Lees meer

‘Ga nu naar Bethlehem’

Kerstmis wordt vaak beschreven als een ‘magisch’ seizoen: feestelijke bijeenkomsten, liedjes en films, de opwinding op kleine gezichtjes op kerstochtend, de tradities die we met ons meedragen uit onze kindertijd – dit alles roept sterke emoties op. Maar er is iets dat dit alles overstijg, en dat is het bekende verhaal van de herders.

Meer dan 2000 jaar later worden onze eigen dagelijkse routines op pauze gezet door de komst van Kerstmis en dit ‘goede nieuws van grote vreugde’ (Lucas 2, 10). Net als de herders worden we uitgenodigd om uit ons dagelijks leven met al zijn uitdagingen en zorgen te stappen en ‘nu naar Bethlehem te gaan’; om het kind Jezus in de kribbe te ontmoeten in al zijn prilheid en menselijke kwetsbaarheid. We leven in een wereld die steeds onzekerder, donkerder en beangstigender kan aanvoelen. We kunnen niet ontsnappen aan het dagelijkse nieuws over oorlog, hongersnood, massale schietpartijen, haatdragende aanvallen op minderheden en verontrustend nieuws over ons klimaat en onze planeet. Het is belangrijk om betrokken te zijn, maar het spervuur van slecht nieuws kan ons bezorgd maken over de toekomst en over de veiligheid van onszelf en onze dierbaren. Deze kerstdag hebben we de kans om, net als de herders, uit onze routine te stappen en de kerststal te bezoeken. Deze scène kan ons nog steeds ontroeren en verbazen. We brengen onze zorgen en angsten mee en misschien kunnen we ze daar een tijdje achterlaten terwijl we, net als Maria, diep nadenken en dit mysterie van Gods nabijheid koesteren. De wereld zal er nog steeds zijn om naar terug te keren, net als voor de herders, met een nieuw perspectief en hernieuwde hoop.

Overgenomen uit Het diepe einde: Een reis met de zondagse evangeliën in het jaar van Marcus door Tríona Doherty en Jane Mellett

Lees meer

Verbonden met de natuur

In deze tijd van het jaar merk ik dat ik mezelf terugtrek uit de drukte van de wereld om op zoek te gaan naar stille tijd voor bezinning. De natuur is een integraal onderdeel van mijn dagelijkse spirituele leven. In de heilige ruimte van de natuur heb ik een diep gevoel van wat het betekent om deel uit te maken van het levensweb – om deel uit te maken van een groter kosmisch bewustzijn.

Voor mij is mijn intieme verbinding met God in de natuur de heilige Geest in actie. Ik ben al heel lang sterk verbonden met alle levende wezens op deze planeet. Mijn verlangen om duurzamer en bewuster te leven is mijn antwoord op de oproep van Laudato Si’ om mij ecologisch te bekeren.

Een op de natuur gebaseerde benadering van spiritualiteit zou de oplossing kunnen zijn voor onze gevoelens van vervreemding en ontkoppeling van de Kerk, onze wereldwijde gemeenschap en zelfs onze rol in de huidige wereldwijde klimaatveranderingscrisis. Als we het onze intentie maken om deze verbinding te herstellen om de huidige sociaalecologische crises te overwinnen die ons voortbestaan als soort op de planeet bedreigen, verdiepen we ook ons eigen geloof. Zoals Thomas Berry wijselijk opmerkte: ‘Het lot van de mens kan niet gescheiden worden van het lot van de aarde.’

Overgenomen uit de Sacred Heart Messenger, december 2021

Lees meer

Voorbereiding op advent

Omdat Gods aanwezigheid altijd om ons heen is, merken we die nooit op – net zoals we ons nooit bewust zijn van lucht. De reis van het geloof is een geschenk van een liefdevolle God die de eerste stap zet en geduldig, stil, bijna verlegen wacht op het menselijke antwoord. Het leven is een roeping, een oproep om deze verlegen God te zoeken.

Advent is een tijd om onszelf te herinneren aan de vele tegenstrijdigheden in het hart van ons geloof. Deze meest krachtige aanwezigheid koos ervoor om zich in machteloosheid te manifesteren.

Terwijl we ons voorbereiden op de viering van het moment dat het Woord vlees werd, heeft ons geloof verdieping nodig. Ons geloof aanvaardt oprecht de duisternis rondom de zoektocht naar meer licht. Advent is daarom een tijd van liefdevolle aanbidding, een ware daad van bovennatuurlijke hoop en van liefdevolle overgave aan deze verlegen God.

Deze verlegen God herinnert ons er deze advent aan dat het leven draait om relaties, niet om dingen. De grootste vreugde komt voort uit goede relaties – het grootste verdriet en lijden komen niet van het verlies van werk of bezit, maar van verbroken en verraden relaties. Alle liefdesrelaties zijn geworteld in de liefde die deze verlegen God heeft voor ons allemaal.

Overgenomen uit Laat Advent Advent zijn door Vincent Sherlock

Lees meer