Woede
Woede is een vluchtige en vurige emotie; het kan snel oplaaien, gemakkelijk ons denken overheersen en onze gedachten en handelingen overnemen. Woede is dan hard, lelijk en schadelijk. Het probleem is dat onze emoties de woede dan verkeerd gebruiken – niet voor Gods plan.
Als het doel van de boosheid is om een fout recht te zetten, dan moeten we het zorgvuldig gebruiken en het richten op het probleem. Veel mensen dragen een grote hoeveelheid onuitgesproken woede met zich mee vanwege een echte of vermeende kwetsuur. Soms halen zij uit naar alles en iedereen die in de weg staat. (De stoom komt uit mijn oren en ik wil dat iedereen dat weet!).
Bidden met boosheid is enorm moeilijk vanwege de hoeveelheid emoties die erbij betrokken is.
Overgenomen uit Deeper Into The Mess: Praying Through Tough Times door Brendan McManus s.j. and Jim Deeds (p. 61).
Lees meer
De waarde van innerlijkheid
Er is één bijzonder markante boodschap die Ignatius voor ons heeft: de grote waarde van innerlijkheid. Ik bedoel hiermee alles wat te maken heeft met de sfeer van het hart, met diepe intentionaliteit, met beslissingen die van binnenuit worden genomen.
Kardinaal Carlo Maria Martini s.j.
…innerlijkheid is het tegengif voor veel dat verraderlijk destructief is in onze hedendaagse samenleving. De secularisatie van de cultuur, het hectische levenstempo, de druk van de concurrentie, de verleidelijkheid van consumentisme… Deze en andere invloeden geven vorm aan onze manier van leven. Zelfs de kwaliteit van onze dierbaarste relaties komt vaak in gevaar. We komen vaak in de verleiding om oppervlakkig te leven, waardoor we het contact verliezen met ons diepere en meer authentieke zelf.
Uittreksel uit Heilige ruimte de metgezel Door de Ierse jezuïeten (pp.14-15)
Lees meer
Reflecteren en leren
De filosoof Socrates sprak over reflectief leven en dat bracht hem in de problemen. Het is gemakkelijker om met de stroom mee te gaan en geen golven te maken. Maar zonder reflectie groeien we niet. Ignatius van Loyola stelt reflectie voor als een manier van leven. Leren van ervaringen was essentieel voor hem, maar het toepassen van het geleerde was nog belangrijker. Zonder reflectie is er geen vooruitgang. We komen vast te zitten in een sleur. We raken verstrikt in een rigide wereldbeeld, zowel persoonlijk als gemeenschappelijk, dat aanleiding geeft tot slechte beslissingen die een negatieve invloed hebben op onszelf en onze wereld. Vroeg of laat komen we vast te zitten en kunnen we ons niet aanpassen aan veranderingen. Ignatius heeft ons nuttige strategieën gegeven voor gestructureerde reflectie op alle gebieden van het leven. Voor Ignatius zou de cartesiaanse slogan “Ik denk, dus ik ben” beter aangepast kunnen worden naar “Ik leer, dus ik ben.”
Uittreksel uit Een nieuwe kijk op religie: Een visie van de jezuïet door Jim Maher SJ (p.12)
Lees meer
God vinden in alle dingen
Als je je laat leiden door een spiritualiteit die je helpt om God in alles te vinden, zul je God zien in vele vermommingen. Het zoeken en vinden kan eindeloos doorgaan. Het leven wordt dan een spannend avontuur dat veel vreugde met zich meebrengt. Het christelijk geloof komt tot leven en de Kerk groeit. We zijn immers voor God gemaakt, dus in het vinden van God ervaren we een rijke, diepe vreugde die niet vervaagt. En omdat we God voor elkaar openbaren of verbergen door de diepte van onze waardering voor God, kunnen we anderen helpen om te groeien elke keer dat we God vinden.
Overgenomen uit Finding God in All Things door Brian Grogan s.j. (p. 10).
Lees meer
Vertrouw op God
Ignatius volgde de Geest, zonder Hem voorbij te steken; zo werd hij zachtjes geleid naar het onbekende; en langzaamaan opende zich voor hem de weg, die hij wijselijk onwetend ging, zijn hart eenvoudigweg gericht op Christus.
Een van de meest in het oog springende vruchten van die weg is het vertrouwen. Wie gelooft in een actieve, liefdevolle God, die hoeft niets te vrezen. Die verlangt gewoon zijn leven bewust uit handen te geven en toe te vertrouwen aan God. Niet het minst vanuit het geloof dat die grote God veel beter dan de beperkte mens weet welke de beste weg is om te bewandelen.
Overgenomen uit Living with Ignatius: On the Compass of Joy by Nikolaas Sintobin s.j. (p. 28).
Lees meer
De glorie van ons wezen
Velen zien de glorie en schoonheid van hun innerlijke wezen niet. Veel mensen raken verstrikt in de rommeligheid en onvolmaaktheid die ze in het leven en in zichzelf tegenkomen. Die rommeligheid en onvolmaaktheid kunnen worden verward met mislukking, lelijkheid of zelfs aanleiding geven tot haat.
Als we in die modus staan, zien we niet hoe complex, goed geordend en gepolijst we zijn in ons hart en onze kern. Wij zijn geschapen en worden nog geschapen, elke dag. Niet alleen dat, maar Hij die ons schept houdt van ons en wil met ons in dialoog zijn. Het is mogelijk om onze gevoelens van rommeligheid en imperfectie aan onze Schepper voor te leggen en te begrijpen dat Hij zelfs in die tijden – en misschien wel vooral – bij ons is.
Overgenomen uit Deeper Into The Mess: Praying Through Tough Times door Brendan McManus s.j. and Jim Deeds (p. 15).
Lees meer
Slechte tijden zijn geen bewijs dat God me straft
In de tijd van Jezus geloofde men dat alle tegenslagen die mensen meemaakten een straf waren voor hun zonden. Hoe meer iemand leed, hoe groter zijn of haar zonde moet zijn geweest! Jezus verwierp dit simplistische idee. In plaats daarvan legde hij de nadruk op berouw, wat een bekering tot God en tot de naaste betekent. Zoals altijd vertelt Jezus ons niet alleen naar buiten te kijken, maar ook naar binnen; hij houdt zich bezig met wat er in ons hoofd en in ons hart omgaat. Hij wil dat we ons afvragen hoe God ons openstelt voor mededogen, ons aanzet tot berouw en ons naar het leven leidt.
Overgenomen uit Sacred Space: A Little Book of Encouragement geredigeerd door Vinita Hampton Wright (p. 136).
Lees meer
Onderscheiding: Als zeilen op een boot
Onderscheiden is als varen met een zeilboot op een groot water bij stevige wind. Het succes hangt af van de wind, de zeiler en het roer.
De richting van de wind is als de stem van het hart. Ze drukt uit wat hem in beweging zet en verder brengt.
De zeiler is als het verstand. Hij schat de richting en de kracht van de wind in om die optimaal te bespelen. Zonder zeiler is het schip stuurloos en dreigt snel averij. Hij moet steeds opnieuw rekening houden met de windrichting. Zonder wind kan de zeiler niets.
Het roer, tenslotte, is als de wil. Met het roer beslis je welke richting je geeft aan de boot. Het roer maakt het mogelijk om uit te varen, en steeds verder te zeilen, in plaats van aan de kant te blijven of doelloos rond te dobberen.
Overgenomen uit Trust Your Feelings: Learning how to make choices with Ignatius of Loyola door Nikolaas Sintobin SJ (p. 75-77).
Lees meer
Waken en bidden
Als we ons niet inspannen om onze liefde voor God dagelijks te vernieuwen, zullen we steeds lauwer worden. En hoe meer we wegzakken in de sluimer van middelmatigheid, hoe banger we zullen zijn om Jezus te ontmoeten op de kruisweg. We hebben de waakzaamheid van het gebed nodig om ons spirituele bewustzijn terug te krijgen. Gebed bevrijdt ons van de trivialiteit van een bestaan dat op onszelf gericht is. Gebed herinnert ons eraan dat we onze weg naar de waarheid niet kunnen dromen en ondertussen geeft gebed ons de moed om de goede strijd te strijden en de race te voltooien.
Vader, ik zou graag willen dat U mij volledig wakker vindt. Maar zo vaak ben ik slaperig en ontmoedigd, een mengeling van goede bedoelingen en constante afleiding. Neem me zoals ik ben Heer, maar laat me niet blijven zoals ik ben. Verhef me boven mijn middelmatigheid en maak van mij alles wat U wilt dat ik ben.
Overgenomen uit The Mindful Our Father door Thomas G Casey s.j. (p. 120).
Lees meer
Jezus noemt mij een vriend
Het is diepzinnig om mezelf te zien als een vriend van Jezus, als iemand aan wie hij geestelijke waarheden onthult. Een vriend luistert naar me, blijft bij me als het leven moeilijk is en als het niet goed met me gaat. Jezus’ vriendschap – mijn band met hem – maakt het mogelijk dat mijn leven vruchtbaar is, ook al ben ik niet perfect en heb ik nog veel te leren. Tot welke vrucht ben ik geroepen?
Overgenomen uit Sacred Space: A Little Book of Encouragement geredigeerd door Vinita Hampton Wright (p. 114).
Lees meer