Мк 5:21-43

²¹ Калі Езус ізноў пераправіўся ў чоўне на другі бераг, сабралася да Яго мноства народу. А быў Ён каля мора. ²²22 Прыйшоў таксама адзін з кіраўнікоў сінагогі па імені Яір і, убачыўшы Езуса, упаў да Ягоных ног ²³і моцна прасіў, кажучы: 23 «Дачушка мая памірае, прыйдзі, ускладзі на яе рукі, каб яна ўратавалася і жыла». ²⁴24 І Ён пайшоў з ім.

А вялікі натоўп ішоў за Езусам і ціснуўся да Яго.

²⁵Таксама жанчына, якая хварэла на крывацёк дванаццаць гадоў і шмат выцерпела ад многіх лекараў, ²⁶патраціла на іх усю маёмасць сваю, аднак нішто не дапамагло, і ёй станавілася нават горш, ²⁷27 пачуўшы пра Езуса, падышла ў натоўпе ззаду і дакранулася да Ягонага плашча. ²⁸28 Бо казала сама сабе: «Калі дакрануся хаця б да плашча Ягонага, выздаравею». ²⁹29 І ў тую ж хвіліну спыніўся ў яе крывацёк, і яна адчула ў целе, што вызвалілася ад хваробы. ³⁰30 Езус, адразу адчуўшы, што моц выйшла з Яго, звярнуўся да народу і сказаў: «Хто дакрануўся да Майго плашча?» ³¹31 А вучні Ягоныя сказалі Яму: «Ты бачыш, што народ ціснецца да Цябе, і пытаешся “хто дакрануўся да Мяне?”» ³²32 Але Ён аглядаўся, каб убачыць тую, якая гэта зрабіла. ³³А жанчына спалохалася і задрыжэла, бо ведала, што з ёй сталася. Яна падышла, упала перад Ім і сказала Яму ўсю праўду. ³⁴ Ён жа сказаў ёй: «Дачка, вера твая ўратавала цябе. Ідзі ў спакоі і будзь вольная ад сваёй хваробы».

³⁵35 Калі Ён яшчэ гаварыў, прыйшлі ад кіраўніка сінагогі і сказалі: «Дачка твая памерла, навошта ты яшчэ турбуеш Настаўніка?» ³⁶36 Але Езус, пачуўшы гэтыя словы, сказаў кіраўніку сінагогі: «Не бойся, толькі вер!» ³⁷37 І не дазволіў нікому ісці за сабою, акрамя Пятра, Якуба і Яна, брата Якуба. ³⁸Калі прыйшоў у дом кіраўніка сінагогі, убачыў мітусню і тых, хто плакаў і моцна галасіў. ³⁹Увайшоўшы, Ён сказаў ім: «Чаго мітусіцеся і плачаце? Дзіця не памерла, а спіць». ⁴⁰І насміхаліся з Яго. Але Ён, выгнаўшы ўсіх, узяў з сабою бацьку і маці дзіцяці і тых, хто быў з Ім, і ўвайшоў туды, дзе было дзіця. ⁴¹Узяўшы дзяўчынку за руку, сказаў ёй: «Таліта, кум!», што значыць: «Дзяўчынка, табе кажу, устань!» ⁴²Дзяўчынка адразу ўстала і пачала хадзіць. А было ёй дванаццаць гадоў. І замерлі яны ў вялікім здзіўленні. ⁴³А Ён строга загадаў ім, каб ніхто пра гэта не ведаў, і сказаў даць ёй есці.

“Copyright © 2021 National Council of Churches of Christ in the United States of America. Used by permission. All rights reserved worldwide.”