Ár mBaile Spioradálta

Cuireadh ceist ar dhuine éigin uair amháin, ‘Cén fáth a mbíonn tú ag fanacht san Eaglais?’ Is é an freagra, ‘Níl aon bhaile spioradálta eile agam.’ Cloisfimid an focal agus fillfimid, go minic le linn na Carghaise. Téimid ar strae ó Dhia ar thurais bheaga nó ar thurais mhóra. B’fhéidir nach mbraitheann muid gur mhaith linn filleadh, ach nuair a fhillimid, bíonn a fhios againn go bhfuilimid sa bhaile.

Is baile í an eaglais mar is ann a chónaíonn Íosa – ní san fhoirgneamh amháin ach sna daoine. Maireann Íosa linn go léir, mar a ‘dhéanann sé a bhaile linn’. Maireann sé inár measc freisin i bpobal, ‘cibé áit a bhfuil beirt nó triúr bailithe i m’ainm’.

Ní mór dúinn an foirgneamh agus spiorad ár gcruinnithe a dhéanamh ina theacht-abhaile. Inár mbaile Eaglaise is féidir linn gach seachtain cloisteáil faoi riachtanais agus ceiliúrthaí éagsúla an pharóiste. Cuimhnímid go háirithe ar na daoine breoite, ar na daoine atá ag fáil bháis agus ar na daoine atá imithe romhainn.

Cuidíonn gach duine le teach a thógáil. Ní féidir leis an sagart é a dhéanamh ina aonar. An féidir linn a chinntiú go bhfuil grúpa fáilteach i ngach paróiste, grúpa a choinníonn i dteagmháil leis na daoine áitiúla agus a phleanálann imeachtaí don todhchaí?

Donal Neary SJ, Teachtaire an Chroí Naofa, Feabhra 2023

Léigh níos mó

Ag Éisteacht leis an Soiscéal

An chuid is mó de na deireadh seachtaine, deirim Aifreann i gceann dár bpríosúin áitiúla. De ghnáth, tagann thart ar 10 go 15 faoin gcéad de na príosúnaigh chuig an Aifreann, rud atá i bhfad níos mó ná mar a bheifeá ag súil leis. Roinntear iad ina dtrí ghrúpa go garbh: is iad an chéad cheann na ‘Caitlicigh chliabháin’, na daoine atá ceaptha a bheith ann agus na daoine amháin a chruthaíonn aon trioblóid riamh; is iad an dara grúpa baill de thraidisiúin athchóirithe éagsúla nár éirigh as an leaba in am don tseirbhís Anglacánach; is iad an tríú grúpa daoine a bhfuil cuma orthu nach raibh siad riamh taobh istigh d’eaglais ina saol. B’fhéidir go dtagann an tríú grúpa as fiosracht, díreach le go mbeadh rud éigin le déanamh acu. Níl aon smaoineamh acu cá bhfuil siad ná conas iad féin a iompar, ach is iadsan freisin na daoine a éisteann is deacra.

Bhíodh mé ag smaoineamh cén fáth go dtí gur dúirt duine acu, Kolo, Gánach, liom,
‘A Athair, is comhartha soiléir i saol aon duine é teacht isteach sa phríosún nach bhfuil Plean A ag obair i ndáiríre. Agus má tá Plean B agat a d’fhéadfadh a bheith ag obair, b’fhéidir go gcreidfidh siad thú nó nach gcreidfidh siad, b’fhéidir go n-aontóidh siad leat nó nach n-aontóidh siad, ach tabharfaidh siad éisteacht chóir duit i gcónaí.’ Sin an nóiméad a smaoinigh mé liom féin, ‘Sea, sin an fáth ar éirigh mé ar maidin. Bhí a fhios agam go raibh cúis ann.’ Tá rud éigin an-umhal faoi fhios agam go bhféadfadh na daoine a bhfuil tú ag seanmóireacht dóibh a bheith ag éisteacht leis an tSoiscéil den chéad uair riamh.

Is é tasc na bhfear, gan aon difríocht lenár gcúram féin, láithreacht Chríost a bheith iontu san áit ina gcónaíonn siad agus ina n-oibríonn siad. Ní dóigh liom go bhfuil aon Eaglais ann nach bhféadfadh rud éigin a fhoghlaim ó phobail Chaitliceacha Críostaí an ‘taobh istigh’.

Paul O’Reilly SJ, Dóchas i ngach Rud

Léigh níos mó