De hand reiken aan hen die lijden

Ooit was ik de trotse eigenaar van een brommer, mijn goedkope vervoersmiddel naar mijn werk in een ziekenhuis in Dublin. Op een mooie dag vertrok ik zoals gewoonlijk naar mijn werkplek. Toen gingen de hemelsluizen open en stortte er een zondvloed neer op kurkdroog asfalt; een verraderlijke combinatie. Toen ik een grote rotonde opreed, slipte de motor en werd ik eraf geslingerd. Terwijl ik op de grond lag en me niet kon bewegen, kwam er een auto aanrijden. Twee artsen stapten uit, onderzochten me en belden een ambulance. Het was gênant om op de eerste hulp van mijn werk aan te komen en te moeten vertellen wat er was gebeurd. Ik werd echter met de grootste beleefdheid en zorg behandeld en zag hetzelfde medeleven voor iedereen om me heen. Gelukkig had ik geen ernstig letsel opgelopen en werd ik later die dag ontslagen, dankbaar dat ik nog leefde.

Een paar jaar later kwam ik op de plaats van een ongeluk in Londen. Een jonge pizzabezorger was van zijn motorfiets gereden. Hij sprak geen Engels en was duidelijk overstuur. Ik probeerde hem te troosten terwijl we op de ambulance wachtten. Toen de ambulancebroeders een ziekenhuisopname adviseerden, stond hij op en strompelde weg, zijn motorfiets langs de kant van de weg achterlatend. Ik vermoedde dat hij ongedocumenteerd was en bang was om zijn baan te verliezen of uitgezet te worden. Ik had het enorm met hem te doen.

We ontmoeten veel mensen die gekneusd en gebroken zijn door moeilijke ervaringen. Sommigen lijden onder grote fysieke pijn, anderen onder een donkere wolk van verdriet, het verdriet van verlies dat het leven berooft van vreugde. Economische tegenspoed en politieke onrust verwoesten de wereldvrede. We leggen onze handen in de verheerlijkte handen van Jezus, zodat we, gesterkt door zijn genade, beter in staat zijn om een hand van vriendschap uit te steken naar allen die lijden.
Zuster Siobhan O’Keeffe, The Sacred Heart Messengerjanuari 2023