Het hogere goed

In een individualistische cultuur, misschien wel meer dan ooit, moeten we leren van de les die Christus Koning ons voorhoudt. Wij zijn de hoeders van onze broeders en zusters. ‘We leven in elkaars schaduw’, zoals een Iers gezegde luidt. Onafhankelijkheid is goed en waardevol, maar onderlinge afhankelijkheid is het hogere goed – een warm hart en een open hand. De nood van oorlogsvluchtelingen is uitgebreid gedocumenteerd, maar er waren en zijn verontrustende stemmen die zich daartegen verzetten. De Ierse rune over gastvrijheid zegt:

We zagen gisteren een vreemdeling.
We plaatsten voedsel op de eetplaats,
drank op de drinkplaats,
muziek op de luisterplaats.
En met de heilige naam van de Drie-ene God
werden wij gezegend, en ook ons huis,
ons vee en onze dierbaren.
Zoals de leeuwerik zingt in haar lied:
vaak, vaak, vaak komt Christus
in de gedaante van de vreemdeling.

Dit is natuurlijk niet iets uitsluitend Iers. Veel culturen weten instinctief dat we het hart van de vreemdeling moeten eren; dat we moeten erkennen hoezeer die ander op ons lijkt; dat we ons de menselijkheid van ieder mens moeten herinneren. Het verwelkomen van de vreemdeling zegent onszelf, evenzeer als het de ontvanger van onze gastvrijheid helpt.

In Gods familie zijn er geen vreemden, alleen verwanten of stamgenoten, zoals we zouden zeggen. Verwantschap is Gods droom die werkelijkheid wordt. Stel je een cirkel van compassie voor waar niemand buiten staat. Alles wat je met liefde doet, heeft eeuwige waarde.

Vandaag zegt Christus Koning ons: ‘Wat je voor anderen doet, dat doe je voor Mij.’

Tom Cox, The Sacred Heart Messenger, november 2023