Het wonder van ons universum

De “wijzen” staan ook bekend als magi, van het Griekse woord magos, dat vertaald kan worden als astronoom, tovenaar of ziener. De term magi verwees naar een groep Perzische of Babylonische priesters die de sterren en planeten bestudeerden om de betekenis achter kosmische gebeurtenissen te ontdekken. In de afgelopen jaren zijn er veel theorieën opgeworpen om het fenomeen van de ster die de “wijzen” naar Bethlehem volgden te verklaren: van de komeet van Halley (die rond het jaar 12 voor Christus zichtbaar was), tot een nieuwe ster, tot een uitlijning tussen Jupiter en Saturnus. Wetenschappers leren steeds meer over het heelal, over sterren en planeten en sterrenstelsels. Als we het kleinste muntstuk tegen een deel van de nachtelijke hemel zouden houden, zou het gebied dat het bedekt het licht van miljoenen sterren kunnen bevatten, waarvan er vele niet meer bestaan. In 2003-4 maakte de Hubble-telescoop, die in een baan om de aarde draait, een foto van zo’n stukje hemel. Het Hubble Ultra-Deep Field is een afbeelding van een klein gebied in de ruimte in het sterrenbeeld Fornax, dat naar schatting 10.000 sterrenstelsels bevat, elk met 100.000 miljoen sterren zoals onze zon. De uitgestrektheid van ons universum kan gewoon te veel voor ons zijn om te bevatten.

Wij geloven in een God die alles heeft voortgebracht, vanaf het moment van de schepping toen ons universum begon. Voor de “drie wijzen” leidde het wonderbaarlijke licht aan de hemel hen naar het licht van de wereld, de hoop van de mensheid. Dat is iets om te vieren.

Tríona Doherty en Jane Mellett, The Deep End: A Journey with the Sunday Gospels in the Year of Mark