Ons spirituele thuis

Iemand werd eens gevraagd: “Waarom blijf je in de Kerk?” Het antwoord was: ”Ik heb geen ander spiritueel thuis.” We horen het woord en keren terug, vaak tijdens de vastentijd. We dwalen van God af, in kleine of grote stappen. We voelen misschien niet de behoefte om terug te keren, maar wanneer we dat doen, weten we dat we thuis zijn.

De Kerk is thuis omdat het de plek is waar Jezus leeft – niet alleen in het gebouw, maar in de mensen. Jezus leeft met ieder van ons, want ‘Hij maakt zijn thuis bij ons’. Hij leeft ook onder ons in gemeenschap, ‘overal waar twee of drie in mijn naam bijeen zijn’.

We moeten ervoor zorgen dat het gebouw en de geest van onze bijeenkomsten een thuis worden. In ons kerkelijke thuis kunnen we elke week horen over de verschillende behoeften en vieringen van de parochie. We denken in het bijzonder aan de zieken, de stervenden en degenen die ons voorgingen.

Iedereen helpt mee om een thuis te bouwen. De priester kan het niet alleen. Kunnen we ervoor zorgen dat elke parochie een welkomstgroep heeft, een groep die contact houdt met de lokale gemeenschap en toekomstige evenementen plant?

Donal Neary s.j., The Sacred Heart Messenger, februari 2023