Priesters en religieuzen in je parochie

Als je naar de priester in je parochie kijkt, denk dan eens na over wie je ziet in plaats van wat je ziet. De wie is de man die op een bepaald moment in zijn leven voelde dat God wilde dat hij priester werd. De wie is iemand die onzekerheid, twijfel en teleurstelling kent, maar die het geloof nog steeds de moeite waard vindt en het ambt zijn gekozen levenswijze. De wie is iemand die een vriendelijk woord waardeert en absoluut de steun van je gebeden nodig heeft. Als we de priester zien als wat wordt hij een functionaris, een dienstverlener met wie je alleen maar contact opneemt als je een dienst nodig hebt. Toen Jezus de twaalf uitzond, wist Hij dat de mensen hen net zo hard nodig hadden als zij de mensen. Die waarheid gaat nog altijd op.

Denk nu aan de priesters en religieuzen die je kent en hoe zij met je omgaan. Momenten van verdriet en rouw, onzekerheid of angst, ziekte of spanning, momenten ook van vreugde en plezier – waar waren zij toen? Zeer waarschijnlijk: dicht bij je. Als je welgemeende kritiek op priesters of religieuzen hoort, kun je die misschien accepteren, begrijpen en meevoelen. Maar voel je dat die kritiek onterecht is, dan zou je kunnen zeggen: ‘Dat is niet mijn ervaring.’ Daarmee erken je tenminste de weg die gekozen is als antwoord op een oproep van God, omdat Jezus mensen opmerkte en voelde dat ze ambtsdragers in hun midden nodig hadden. Praat eens na, na de mis; een glimlach, een handdruk doen wonderen; waarom niet zeggen: ‘Bedankt dat je er bent’, of ‘Ik heb tijdens de mis voor u gebeden.’

Vincent Sherlock, Let Advent Be Advent