Reflecteren en leren

De filosoof Socrates sprak over reflectief leven en dat bracht hem in de problemen. Het is gemakkelijker om met de stroom mee te gaan en geen golven te maken. Maar zonder reflectie groeien we niet. Ignatius van Loyola stelt reflectie voor als een manier van leven. Leren van ervaringen was essentieel voor hem, maar het toepassen van het geleerde was nog belangrijker. Zonder reflectie is er geen vooruitgang. We komen vast te zitten in een sleur. We raken verstrikt in een rigide wereldbeeld, zowel persoonlijk als gemeenschappelijk, dat aanleiding geeft tot slechte beslissingen die een negatieve invloed hebben op onszelf en onze wereld. Vroeg of laat komen we vast te zitten en kunnen we ons niet aanpassen aan veranderingen. Ignatius heeft ons nuttige strategieën gegeven voor gestructureerde reflectie op alle gebieden van het leven. Voor Ignatius zou de cartesiaanse slogan “Ik denk, dus ik ben” beter aangepast kunnen worden naar “Ik leer, dus ik ben.”

Uittreksel uit Een nieuwe kijk op religie: Een visie van de jezuïet door Jim Maher SJ (p.12)