Lucas 1, 57-66.80

⁵⁷Voor Elisabeth brak het ogenblik aan dat zij moeder werd; zij schonk het leven aan een zoon. ⁵⁸Toen de buren en de familie hoorden hoe groot de barmhartigheid was die de Heer aan haar had betoond, deelden zij in haar vreugde.

⁵⁹Op de achtste dag kwam men het kind besnijden en ze wilden het naar zijn vader Zacharias noemen. ⁶⁰Maar zijn moeder zei daarop: “Neen, het moet Johannes heten.” ⁶¹Zij antwoordden haar: “Maar er is in uw familie niemand die zo heet.” ⁶²Met gebaren vroegen zij toen aan zijn vader hoe hij het wilde noemen. ⁶³Deze vroeg een schrijftafeltje en schreef er op: “Johannes zal hij heten.” Ze stonden allen verbaasd. ⁶⁴Onmiddellijk daarop werd zijn mond geopend, zijn tong losgemaakt en verkondigde hij Gods lof. ⁶⁵Ontzag vervulde alle omwonenden en in heel het bergland van Judea werd al het gebeurde rondverteld. ⁶⁶Ieder die het hoorde dacht er over na en vroeg zich af: “Wat zal er worden van dit kind?” Want de hand des Heren was met hem.

⁸⁰Het kind groeide op en de Geest beheerste hem meer en meer. Hij verbleef in de woestijn tot de dag, waarop hij zich aan Israël in het openbaar vertoonde.

“Copyright © 2021 National Council of Churches of Christ in the United States of America. Used by permission. All rights reserved worldwide.”