Marcus 12, 1-12

¹Jezus begon tot de hogepriesters, schriftgeleerden en oudsten te spreken in gelijkenissen: “Er was eens een man die een wijngaard aanlegde, er een omheining omheen zette, een wijnpers er in uithakte en er een wachttoren in bouwde; daarna verpachtte hij hem aan wijnbouwers en hij vertrok naar den vreemde. ²Op de vastgestelde tijd zond hij een dienaar naar de wijnbouwers om zijn aandeel in de opbrengst van de wijngaard van hen in ontvangst te nemen. ³Maar ze grepen hem vast, mishandelden hem en stuurden hem met lege handen terug ⁴Daarop zond hij een andere dienaar naar hen toe. Maar ze sloegen hem op zijn hoofd en beledigden hem. ⁵Weer stuurde hij er een, maar hem doodden zij; en zo nog verscheidene anderen die ze mishandelden of doodden. ⁶Hij had nu niemand meer dan zijn geliefde zoon. Die stuurde hij als laatste naar hen toe in de veronderstelling: Mijn zoon zullen ze wel ontzien. ⁷Maar die wijnbouwers zeiden onder elkaar: “Dit is de erfgenaam; vooruit, laten we hem vermoorden, dan zal de erfenis voor ons zijn.”⁸Ze grepen hem vast, doodden hem en wierpen hem buiten de wijngaard. ⁹Wat zal nu de eigenaar van de wijngaard doen? Hij zal komen, de wijnbouwers ter dood brengen en de wijngaard aan anderen geven.¹⁰Hebt ge deze schriftplaats niet gelezen:

“De steen die de bouwlieden hebben afgekeurd is juist de hoeksteen geworden.^,

¹¹Op last van de Heer is dat gebeurd en het is wonderbaar in onze ogen.”

¹²Zij zonnen nu op een middel om zich van Hem meester te maken, maar ze waren bang voor het volk, want ze begrepen dat de gelijkenis die Hij vertelde op hen sloeg. Zo lieten ze Hem met rust en verwijderden zich.

“Copyright © 2021 National Council of Churches of Christ in the United States of America. Used by permission. All rights reserved worldwide.”