Marcus 15, 33-39
33Vanaf het zesde uur viel er een duisternis over het hele land, tot aan het negende uur toe. 34En op het negende uur riep Jezus met luider stem: “Eloï, Eloï, lama sabaktani!” Dit is vertaald: Mijn God, mijn God, waarom hebt Gij Mij verlaten?, 35Enkele omstanders die het hoorden zeiden: “Hoor, Hij roept Elia.” 3636Een van hen ging een spons halen, drenkte die in zure wijn, stak hem op een rietstok en bood Hem te drinken terwijl hij zei: “Laat me begaan, we willen eens zien of Elia Hem er af komt halen.” 3737Jezus slaakte een luide kreet en gaf de geest. 38Toen scheurde het voorhangsel van de tempel van boven tot onder in tweeën. 39De honderdman die tegenover Hem post had gevat en zag dat Hij onder zulke omstandigheden de geest had gegeven riep uit: “Waarlijk, deze mens was een Zoon van God.”,
“Copyright © 2021 National Council of Churches of Christ in the United States of America. Used by permission. All rights reserved worldwide.”
Reflectie on Marcus 15, 33-39
Inspiratie - 2024-03-24 Dagelijks Gebed
Jezus, die zelf God is en helemaal één met de Vader, ging zo volledig op in ons mens-zijn dat Hij zelfs de ervaring had dat hij door God verlaten werd, net zoals wij dat vaak hebben als we lijden en op een donkere plek zijn. We kunnen hier troost uit putten: hoe verder we ons van God verwijderd voelen, hoe dichter we bij Jezus komen, die ALTIJD bij ons is, zelfs op de donkerste plaatsen.
“Het voorhangsel van de tempel scheurde in tweeën” – dit betekende iets veel groters dan de letterlijke gebeurtenis dat het gordijn in de Joodse tempel doormidden scheurde – het betekende dat het voorhangsel tussen hemel en aarde in tweeën werd gescheurd en dat Jezus’ dood de hemel voor ieder van ons opende en ons toegang tot de Vader gaf. Jezus’ offer aan het kruis deed dit ‘eens voor altijd’ en heeft het daarom voor ons mogelijk gemaakt om een liefdevolle relatie met God te hebben, zowel nu als in het leven dat komen gaat, tot in eeuwigheid.