Marcus 6, 45-52

⁴⁵Na de broodvermenigvuldiging dwong Jezus onmiddellijk zijn leerlingen in de boot te gaan en alvast naar de overkant te varen, naar Betsaïda, terwijl Hij het volk naar huis zou zenden. ⁴⁶Na afscheid van hen genomen te hebben ging Hij de berg op om te bidden.

⁴⁷Toen de avond viel bevond de boot zich midden op het meer en was Hij alleen aan land. ⁴⁸Omdat Hij zag dat zij zich aftobden om vooruit te komen – de wind zat hun tegen – kwam Hij omstreeks de vierde nachtwake te voet over het meer naar hen toe; en Hij wilde hen voorbijgaan. ⁴⁹Maar toen zij Hem zo over het meer zagen gaan meenden zij dat het een spook was en ze schreeuwden het uit. ⁵⁰ Want allen zagen Hem en raakten van streek. Maar onmiddellijk begon Hij met hen te spreken en zei hun: “Weest gerust, Ik ben het. Vreest niet.” ⁵¹Hij klom bij hen in de boot en de wind ging liggen. Zij raakten buiten zichzelf van verbazing, ⁵² want zij waren door het gebeurde met de broden niet tot inzicht gekomen, maar hun geest was verblind.

“Copyright © 2021 National Council of Churches of Christ in the United States of America. Used by permission. All rights reserved worldwide.”