Turas Ár Saoil

Tiocfaidh deireadh ár n-aistear ar an saol seo dúinn go léir sa deireadh. Is é an creideamh atá ag Críostaithe ná go n-athraítear an saol ach nach bhfuil deireadh leis. Táimid uile ar aistear, agus beidh caillteanas ag go leor againn. Tá dóchas againn i gCríost, ach ní chiallaíonn sin nach mbeimid faoi bhrón dár ngaolta caillte agus nach mbeidh croíthe briste againn.

Ní thagann duine in ionad duine marbh choíche mar táimid uile uathúil. Aimseoidh muid grá nua, ach ní dhéanfaimid dearmad agus níor cheart dúinn dearmad a dhéanamh. B’fhéidir gurb é plean Dé aontacht a chruthú i measc daoine – ‘Go mbeadh siad ina n-aon mar atá tusa agus mise, a Athair, ina n-aon.’ Nuair a chaillimid duine dil is féidir linn sólás a thabhairt dá chéile mar a mhúin Íosa, ach ní dóigh liom gur raibh sé riamh i gceist aige go bhféadfadh duine amháin ionad duine eile a ghlacadh.

Fágfaidh do ghaol go leor cuimhní cinn luachmhara ina ndiaidh. B’fhéidir go raibh a nósanna féin acu, agus is féidir linn a saol a cheiliúradh trína athdhéanamh. Is féidir linn rud éigin a dhéanamh ina gcuimhne freisin, amhail crann a phlandáil nó leabhar a thiomnú. Tá an píosa seo tiomnaithe do mo mháthair a raibh an-ghrá ag go leor di, agus a fuair bás le déanaí. Tá an t-ádh orm go bhfuil tacaíocht cairde agus teaghlaigh agam, ach braithim uaim go mór í. Ní líonfaidh aon duine ionad do ghaolta caillte. Ach ní imíonn an ghrá agus ní féidir leis an ngrá bás a fháil.

Mary Hunt, The Sacred Heart Messenger, Samhain 2023