Гнеў

Гнеў – эмоцыя няўстойлівая, запальчывая; можа хутка ўспыхнуць, лёгка авалодаць мысленнем і запанаваць над розумам і дзеяннем да такой ступені, што стаецца чымсьці жорсткім, пачварным і руйнуючым. Праблема ў тым, што эмоцыі захопліваюць і няправільна выкарыстоўваюць гнеў, тады як ён можа ўжывацца ў русле Божага плану.

Калі мэта гневу – выправіць крыўду, нам трэба абачліва і асцярожна паставіцца да яго належным чынам і накіраваць на праблему. Як вынік, многія людзі носяць у сабе велізарную колькасць прыхаванага гневу з-за рэальных ці ўяўных крыўдаў, або ў рэшце рэшт ускідваюцца на чалавека ці нейкую рэч, што замінае (я бачу чырвонае святло і працягваю, а ўсе вакол мяне адчуваюць гнеў).

Маліцца гневам сапраўды складана з-за шквалу эмоцый, якія яго суправаджаюць.

Урывак з Deeper Into The Mess: Praying Through Tough Times Брэндана МакМануса SJ і Джыма Дзідса (с.61)

Чытаць далей

Каштоўнасць унутранага свету

«Ёсць адно асабліва важнае паведамленне, якое дае Ігнацый: велізарная каштоўнасць унутранага свету. Я маю на ўвазе ўсё, што мае дачыненне да сферы сэрца, глыбокай інтэнцыянальнасці, рашэнняў, якія прымаюцца ўнутры».

Кардынал Карла Марыя Марціні SJ

…нутро з’яўляецца проціяддзем ад многіх падступных і разбуральных рэчаў, якія існуюць у сучасным грамадстве. Секулярызацыя культуры, шалёны рытм жыцця, ціск канкурэнцыі, спакуслівасць спажывецтва… гэтыя і іншыя ўплывы фармуюць наш лад жыцця. Нават якасць нашых самых каштоўных адносін часта падвяргаецца рызыцы. Нас цягне жыць павярхоўна, не задумваючыся, губляючы сувязь з глыбокім і больш сапраўдным “я”.

Урывак з Sacred Space The Companion By The Irish Jesuits (pp.14-15)

Чытаць далей

Разважанне і навучанне

Філосаф Сакрат казаў пра рэфлексіўнае жыццё. Гэта прынесла яму непрыемнасці. Прасцей плыць па плыні і не хвалявацца. Аднак без рэфлексіі мы не расцем. Ігнацый Лаёла прапануе рэфлексію як лад жыцця. Вучыцца на вопыце важна, але рэалізацыя на парктыцы была для Ігнацыя яшчэ больш важнай справай. Без рэфлексіі няма шляху наперад. Мы трапляем у каляіну. Мы трапляем у пастку жорсткага светапогляду як асабіста, так і супольна, што натхняе на прыняцце няправільных рашэнняў, якія негатыўна ўплываюць на нас саміх і на наш свет. Рана ці позна мы захрасаем на сваім шляху, не можам адаптавацца да зменаў. Ігнацый даў нам карысныя стратэгіі для ўпарадкаванай рэфлексіі, каб ахапіць усе сферы жыцця. Для Ігнацыя дэкартаўскі лозунг «Я думаю, значыць, існую» лепш было б перафразаваць: «Я вучуся, значыць, я існую».

Урывак з Reimagining Religion: A Jesuit Vision by Jim Maher SJ (p.12)

Чытаць далей

Пошук Бога ва ўсім

Карыстаючыся духоўнымі парадамі, якія дапамагаюць знаходзіць Бога ва ўсім, ты ўбачыш Бога, схаванага пад рознымі маскамі. Пошукі і знаходкі могуць працягвацца вечна. Тады жыццё становіцца захапляльнай прыгодай, якая нясе вялікую радасць. Хрысціянская вера ажывае, а Касцёл расце. У рэшце рэшт, мы створаны для Бога, таму, знаходзячы Бога, мы адчуваем вялікую глыбіню радасці, якая не знікае. І паколькі мы адкрываем або хаваем Бога адзін ад аднаго праз глыбіню нашай удзячнасці Богу, кожнае адшуканне Яго можа дапамагчы іншым узрастаць.

Урывак з Finding God in All Things Brian Grogan SJ (p.10)

Чытаць далей

Давер да Бога

Ігнацый крочыў за Духам, не ігнаруючы Яго; праз далікатнае кіраўніцтва да невядомага перад ім паступова адкрываўся шлях, па якім ён мудра ішоў, не маючы яснага разумення, сэрцам засяроджаным толькі на Хрысце.

Адзін з самых яркіх пладоў гэтага шляху – давер. Людзям, якія вераць у дзейнага, любячага Бога, няма чаго баяцца. Яны жадаюць проста свядома аддаць сваё жыццё і даверыць яго Богу, не ў апошнюю чаргу таму, што вераць: гэты вялікі Бог ведае лепш, чым абмежаванае чалавецтва, якім шляхам варта ісці.

Урывак з Living with Ignatius: On the Compass of Joy Nikolaas Sintobin SJ (pp.28-29)

Чытаць далей

Хвала быцця

Многія не бачаць хвалы і прыгажосці сваёй унутранай істоты. Многія дранцвеюць ад бязладдзя і недасканаласці ў сабе і ў іншых людзях. Гэтую дысгармонію можна прыняць за няўдачу, пачварнасць ці нават прычыну для нянавісці.

Калі мы знаходзімся ў такім настроі, то не заўважаем, наколькі мы складаныя, упарадкаваныя і добрыя па сваёй сутнасці асобы. Бог стварыў нас і працягвае ствараць штодня. Мала таго, Той, хто нас стварыў, любіць нас і хоча весці з намі дыялог. Можна пераказаць пачуцці бязладзіцы і недасканаласці нашаму Стварыцелю ў малітве і пакрысе ўсвядоміць, што Ён з намі нават (і асабліва) у цяжкія часы.

Урывак з Deeper Into The Mess: Praying Through Tough Times by Brendan McManus SJ and Jim Deeds (p.15)

Чытаць далей

Дрэнныя часы не з’яўляюцца доказам таго, што Бог карае мяне

У часы Езуса было шырока распаўсюджана меркаванне, што любыя людскія няшчасці з’яўляюцца пакараннем за грэх. Чым больш чалавек спазнаў ліха, тым большым павінен быў быць ягоны грэх! Езус абверг гэтую спрошчаную думку. Ён зрабіў акцэнт на пакаянні ў сэнсе вяртання да Бога і да бліжняга. Як заўсёды, Езус кажа нам не толькі глядзець на знешняе, але таксама глядзець унутр; Яго хвалюе тое, што адбываецца ў нашых галовах і сэрцах. Ён хоча, каб мы спыталі сябе, як Бог робіць нас уражлівымі да спачування, заахвочвае нас шкадаваць аб учыненым зле і вядзе да жыцця.

Урывак з Sacred Space: A Little Book of Encouragement пад рэдакцыяй Vinita Hampton Wright (p. 136)

Чытаць далей

Распазнаванне: як плысці ў лодцы

Распазнаванне можна параўнаць са знаходжаннем у лодцы на вялікай воднай прасторы пад моцным ветрам. Поспех залежыць ад ветру, рулявога і штурвала.

Кірунак ветру – гэта голас сэрца. Ён увасабляе тое, што прыводзіць усё ў рух і штурхае наперад.

Рулявы (матрос) – гэта розум. Ён ацэньвае кірунак і сілу ветру, каб аптымальна рэагаваць на яго. Без матроса судна не можа мець напрамку і знаходзіцца пад пагрозай хуткага пашкоджання. Рулявому даводзіцца пастаянна ўлічваць кірунак ветру. Без ветру матрос нічога не можа зрабіць.

Штурвал, руль – гэта воля. Дае магчымасць прымаць канкрэтныя рашэнні і рабіць выбар. Штурвал дазваляе вам выйсці ў адкрытае мора і адплываць усё далей і далей, замест таго, каб заставацца на беразе ці гойдацца на адным месцы без мэты.

Урывак з кнігі Trust Your Feelings: Learning how to make choices with Ignatius of Loyola by Nikolaas Sintobin SJ (p.58)

Чытаць далей

Чувайце і маліцеся

Калі мы не прыкладаем намаганняў, каб штодня аднаўляць нашу любоў да Бога, мы будзем рабіцца ўсё больш і больш летнімі. І чым больш мы паглыбляемся ў сон пасрэднасці, тым больш будзем баяцца сустрэчы з Езусам на Крыжовым шляху. Нам патрэбная руплівасць у малітве, каб аднавіць духоўную свядомасць. Малітва вызваляе нас ад дробязнасці існавання, засяроджанага на нас саміх. Малітва нагадвае нам, што мы не можам прысніць шлях да праўды, але павінны ісці па ім, і малітва дае нам мужнасць змагацца ў добрай барацьбе і скончыць бег.

Ойча, я прагну, каб Ты не застаў мяне ў глыбокім сне. Я хачу цалкам прачнуцца. Але так часта я бываю сонным і знявераным, добрыя намеры перамешаны з рассеянасцю і занядбаннем. Прымі мяне такім, якім я ёсць, але не дазваляй мне заставацца такім, які я ёсць. Уздымі мяне над маёй пасрэднасцю і зрабі з мяне ўсё, чым ты хочаш, каб я быў.

Урывак зThe Mindful Our Father Томас Кейсі SJ

Чытаць далей

Езус кліча мяне сябрам

Дзівосная і глыбокая думка: я – сябра Езуса, якому Ён адкрывае духоўную праўду. Сябар выслухоўвае, застаецца побач, калі прыходзяць цяжкасці. Сяброўства Езуса – мая сувязь з Ім – робіць жыццё плённым, нават калі я не ідэальны і няспынна вучуся на памылках. Які плод я пакліканы прынесці?

Урывак з Sacred Space: A Little Book of Encouragement пад рэдакцыяй Vinita Hampton Wright (с. 114)

Чытаць далей